❤️ Genç Kurgu #1
🔥
Adaletin Keskin Kılıcı
Tanrı, geceye hayat verdi ve gökyüzüne mühürledi.
Ve bir kadın o gökyüzünün altında sevilmemişliğine ağladı.
Ta ki bir adam kollarını açıp sarana kadar...
Oysa o gökyüzünden de karanlıktı...
Cemal Süreya D...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Karanlık olur, karışır dolunaya paranoyalar."
🔥
"Küçük ve yalnız bir çocuğun kalbine misafir olan aptal bir kızın resmi... Tozlu raflarda kalan geçmişin izi..."
Sükunetin sardığı koridorda çıkan son cümleler kalbimde büyük bir kasırganın oluşmasına vesile olmuştu. Zifiri karanlık gözleri, gözlerimin vuslatına erişirken izlediğim en güzel dizinin heyecanına kapıldığım o anlardaki gibi çekemiyordum gözlerimi onun o büyülü bakışlarından. Korkunun temeli sirayet ederken kalbime, belli etmemek için ne kadar uğraşsam da benim tabularımı yıkan bu adamın gözlerimin derinliklerinden anlamasından endişe duyuyordum.
Suçüstü yakalanan bir çocuğun korkusu vardı şimdi üzerimde. Sırtımda soğuk bir ürperti kol gezerken kalbim buna eşlik ediyordu. Tedirginlik içimde git gide büyürken avuç içlerime bastırdığım parmaklarımın acısını hissetsemde buna bir son veremiyordum.
Dudakları düz çizgi hâlini almış, elleri yumruk olmuş, gözleri gözlerimde zehrini içerken aramıza giren ses bizi kendimize getiren sesti.
"Ne resminden bahsediyorsun oğlum. Ne geçmişi? Ne rafı?" Sinan'ın sorduğu sorular ile bir yumru oturdu boğazıma ve zorlukla yutkundum. Gözlerini kısarak bir süre daha beni izledi, sonra çekti o zehirli oklarını. Bu sefer hedefi Sinan olurken burnundan soluyarak sert bir ifade ile cevap verdi.
"Çok konuşuyorsun Sinan! Sadece bir an önce senden istediklerimi getir. Ve aynı zamanda o gün o kameraların başında kim varsa onu odama gönder. Hemen!" diyerek bağırdığında, yanak içlerimi kemirmeye başladım. Bora'nın öfkesi o kadar taze ve güçlüydü ki, elinde kalacak kişinin hâli şimdiden vahimdi.
Ve onlardan biri de bendim...
Kamera kayıtlarında beni gördüğünde vereceği tepkiyi az çok tahmin edebiliyordum. Sonum gelmişti ve bu beni ürkütüyordu. Bu kadar çabuk olacağını tahmin etmemiştim oysa. Ufacık bir hata ile mahvetmiştim her şeyi. O anahtarı ertesi gün yerine koymam gerekiyordu. Ama tamamen aklımdan çıkmıştı.
Çünkü ben onun büyüsüne kapılmıştım.
Gamze haklıydı bu intikam olayında, aşk ayağıma takılan en büyük engel olacaktı. Ve bu ayağıma dolanan prangaların bana engel olmasına izin veremezdim.
