❤️ Genç Kurgu #1
🔥
Adaletin Keskin Kılıcı
Tanrı, geceye hayat verdi ve gökyüzüne mühürledi.
Ve bir kadın o gökyüzünün altında sevilmemişliğine ağladı.
Ta ki bir adam kollarını açıp sarana kadar...
Oysa o gökyüzünden de karanlıktı...
Cemal Süreya D...
Bu bölümü kitabın müptelası olan ve sürekli spoi isteyen _symnrsnr ithaf ediyorum. Sevgili okurlarım kesinlikle kalemi güçlü bir yazardır, kitabına göz atmanızı tavsiye ederim ❤ İyi ki varsın ❤
Multi : Cem Adrian - Hüzün Kovan Kuşu
Keyifli okumalar 🖤
🔥
Bölüm 27 : Kara Şövalye
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mucizelere inanır mısınız?
Masal gibi gelirdi bana mucizelere inanmak... Var ile yok arasında olan, sadece hayal aleminde misafirlik kuran...
Oysa umudun olduğu her yerde, mucize vardır demişti bir bilge...
İçinizde tek bir umut kırıntısı kalsa bile vazgeçmeyin mucizelere inanmaktan, derdi Neriman anne...
Şimdi o kadar iyi anlıyordum ki... Tam her şeyden vazgeçmişken, önce bir ışık yanmıştı zihnimde. Pes etme! Baban gibi mücadele et demişti. O an ufak da olsa bir umut doğmuştu yüreğime... O umut, yüzümde çiçekler yeşertmiş, kalbimde bahar havaları estirmişti. Sonra o umudun peşi sıra bir mucize gelmişti.
İdam mahkumunun son duasını ettikten sonra ölüme mahkum edildiği o anda, ipin kopması gibiydi mucize... Belki güç görünsede imkansız değildi...
İşte beni o idamdan kurtarmıştı, kalın ama etkili ses. Ses ne kadar tanıdık gelse de çıkaramıyordum zihnimden. Boğuk ve kalındı...
"Son duanı et Koca ayı!"
Kasılan bedenim adamın cümlesi ile rahatlarken, kafamdaki baskı daha da arttı. Bu nedense beni tedirgin etmedi tam tersi yüzümde sahte bir gülümsemeye neden oldu.
"Buradan elinizi kolunuzu sallayarak çıkamazsınız!" Arkamdaki adamın sesi titresede yine de kuyruğu dik tutma peşindeydi.
"Açıkçası çok rahat çıkacağız çünkü ruhunuz duymayacak," dedi tehlikeli bir şekilde. Kimdi beni kurtaran bu adam? Dudaklarımı aralayıp da konuşamıyordum. Tutuklu kalmıştı sanki dilim. Konuşursam zehirlerini dökecekti etrafa...
"Şimdi 3 e kadar sayacağım ve sen elindeki o silahı indireceksin."
Geri sayımı başlattığında pür dikkat bekledim. Arkamdaki adam bir milim bile hareket etmezken, anbean zihnim olacakları düşünüyordu. En önemlisi ise beni kurtaran bu adamın kim olduğundan çok ne için burada olduğu gerçeğiydi...
Oğuz'un adamı olabilir miydi? Elime yüzüme bulaştıracağımı düşünmüş olup bana destek göndermiş olabilir miydi?
Her şey mümkündü... Ama bu sorularımın cevabını buradan çıkmadan alamayacaktım...
