❤️ Genç Kurgu #1
🔥
Adaletin Keskin Kılıcı
Tanrı, geceye hayat verdi ve gökyüzüne mühürledi.
Ve bir kadın o gökyüzünün altında sevilmemişliğine ağladı.
Ta ki bir adam kollarını açıp sarana kadar...
Oysa o gökyüzünden de karanlıktı...
Cemal Süreya D...
Bölüm parçamız : Zeynep Bakşi Karatağ - Mecnunum Leylamı Gördüm.
Başlama tarihiniz?
Keyifli Okumalar ❤️
🔥
Bölüm 55 : "Mecnun'un Leyla'sı"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Her insan seçiminde özgürdür fakat her seçiminde bir bedeli vardır." Zaferlerimiz de kaybedişlerimiz de tercih ettiğimiz seçimlerin sonuçlarıydı. Yönümüzü belirleyen büyük seçimlerimiz, bizi zafere ulaştıran ve görmezden geldiğimiz küçük seçimlerimizdi. Her bir seçimin mutlak bir sonucu vardı. Kimisi o sonuç karşısında yakınarak yaşamayı seçerken kimisi sadece yaşamayı seçerdi.
Ben bir seçim yapmıştım ve bu seçimin bana kazandırdıkları kadar kaybettirdikleri de olmuştu. Fakat yönümü belirleyen her bir küçük seçimim sonucunda asıl varmam gereken büyük noktaya ulaşmıştım. Biliyordum önümde bir seçenek daha vardı ve bunun için büyük bir seçim yapmam gerekiyordu. Buna rağmen yakınarak yaşayanlardan değil, yaşamayı tercih edenlerden olmuştum.
Tıpkı Bora gibi...
Dalgın bir şekilde film izleyen adama takıldı gözlerim. Dakikalar önce film izleyelim diye tutturan Sinan'a ayak uydurmuş, ruh hâlimizi biraz daha gevşetmesi adına komedi türünde film tercih etmiştik. Gamze ve Sinan yan yana oturmuş, gülüşerek film izlerken ben ve Bora ayrı koltuklarda oturmayı tercih etmiştik. O tekli koltuğu tercih ederken ben diğer üçlü koltuğa yayılmış, film hariç her yeri izler olmuştum.
Bakışları ne kadar film de olsa da izlemediğine adım kadar emindim. Dalgın gözlerinin arkasında yatan ağır hissiyatlar zifiri karanlığı andıran gözlerini yorgun ve uykusuz bir çocuğun gözlerine çeviriyordu. Gözlerini gölgede bırakan sık kirpikleri, her hareket ettiğinde nedensiz bir heyecana sürüklüyordu yüreğimi. Bir avuç kadar olan yüreğim, onun varlığıyla huzur buluyor ve kendisini koca yürek ilan ediyordu. Yaşadığımız olaylardan sonra ne kadar görmezden gelmeye çalışsam da inkar edemiyordum. İnkar etmem hiçbir şeyi değiştirmeyecekti.
Onu izlemeye o kadar dalmıştım ki bana dönen bakışlarını bile fark etmemiştim. Sonradan fark etsem de çekmedim bakışlarımı yine korkusuzca izlemeye devam ettim. O da eğdi başını yana doğru ve beni izlemeye başladı. Aramızda az bir mesafe görünse de uçurumlar vardı aslında. Birbirimize kavuşması güç ve zor olan...
Senaristi bilinmeyen bir oyuna yalanlarla ve bize biçilen bedellerle dahil olmuştuk. Rolümüzü layiği ile yapsak da arada bocalamıştık fakat yine de rol yapmaya devam etmiştik. Peki adil olmayan bu oyunda kazanmış mıydık? Sonucu henüz belli değildi fakat tek bir şeyden emindim. Biz birbirimizi kaybetmiştik.
