❤️ Genç Kurgu #1
🔥
Adaletin Keskin Kılıcı
Tanrı, geceye hayat verdi ve gökyüzüne mühürledi.
Ve bir kadın o gökyüzünün altında sevilmemişliğine ağladı.
Ta ki bir adam kollarını açıp sarana kadar...
Oysa o gökyüzünden de karanlıktı...
Cemal Süreya D...
Saudade : Bir kimsenin yokluğunda hissedilen derin özlemi ve bir zamanlar kaybettiğin bir şeyin bir daha asla senin olamayacağını anladığın an yaşadığın his.
Sizlerin destekleri ile 21K olduk. Teşekkür Müebbet ailesi 💕
Multi : Cem Adrian - Kayıp
Keyifli Okumalar 💕
🔥
Bölüm 17 : Saudade
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yılların kaybı, annemin kalbi şu an avuçlarımda can buluyordu. Kayıp bir mirasın sahibiydim ben.
Kayıp bir çocuğun ruhu dolanıyordu şimdi zihnimde. Acı vaveylâlarını sunarken beynimin sinyallerini gözlerim görmez olmuştu. Dizlerime kadar batmıştım, tutunacak bir dal arıyordum.
Ama yoktu. Çaresizliğin surları yığılmış dört bir yana beni çemberi içine almıştı. Herbir sessiz çığlık işkence ediyordu bu odada bana. Gözlerimde, zihnimin karmaşasına takıldı. Ve o kayıp çocuğun ruhu karmaşanın içinde kayboldu.
Yine kaybetmiştim işte. Yüreğimde öyle büyük bir ağırlık vardı ki taşıyamıyordum artık. Gözlerimin nemi sıraya dizilmiş akmak için komutumu bekliyordu.
Sol elimde tuttuğum kolye yılların en büyük acısını yüzüme tokat gibi çarpıyordu. Annemin kolyesi, sol avucumda yerini almıştı ve kaybettiğim o kolye geri bana gelmişti.
Tek bir farkla... Bora'nın sayesinde...
Peki burada ne işi vardı bu kolyenin? Özellikle onun özel kutusunda?
Sol elimin avucunu kapattım ve kolyeyi hapsettim. Soğuk metali benliğim hissederken, aklıma gelen ani fikir ile olduğum yerde sendeledim.
Bu kolyeyi şu an alamazdım. Gidip ona da soramazdım, bu kolyenin onda ne aradığını. Başımı salladım hızlıca, kararımı vermiştim.
Masanın üzerine koyduğum kutuyu aldım ve kolyeyi içine koyup kapağını kapattım. Aynı sakinlikle kutuyu resmin yanına koyarken, kara kalem ile çizdiği resime takıldı gözlerim.
O resimdeki kadın, bendim... Buna o kadar emindim ki... Ama neden benim resmim ve kolyem?
Gizemli olaylar dönüyordu. Bu yüzden gidip ona sorsam söylemeyecek, belki de eşyalarını kurcaladığım için beni suçlayacaktı. Ya da gizliden onu alamazdım. Yokluğunu farkettiği an benim aldığımı anlamış olacaktı.
