Until our paths cross again, my Engineer. (COMPLETED)

35

Shout out kina @JoshVeloso0 elenamadarcos at HazelRay547

Hello sa inyo! Salamat sa pagbabasa. Godbless! 😍💞

Sa mga gusto pang magpa-shout out, comment lang but first make sure na naka-follow ka sa account ko para ma-mention kita. 😉😊

PS: 15 MORE CHAPTERS BEFORE EPILOGUE. MALAPIT NA TAYONG MAGPAALAM SA ATING MGA BIDA..

35

"I know you're not okay, son. But please remind yourself that I am here, we are here."

Malakas akong tao pagdating sa Pamilya ko. Kaya hindi ko maunawaan kung bakit nagkakaganito ako dahil sa isang babae.

Ni minsan ay hindi pumasok sa isip ko na magiging ganito ako, na mararanasan ko ang ganito.

I am happy when I am with my family. I am happy when I have new achievements in School.

But when I am alone?

Wala na, doon na pumapasok sa isip ko kung gaano ako kamiserableng tao.

Kung gaano ako naghahangad na makasama ang isang tao na mukhang malabong mangyari sa kalagayan ko ngayon.

"I'm okay, just a bit dizzy, don't worry about me." iyon lang ang nagawa kong isagot kay Mommy.

Wala na itong nagawa pa kung hindi ang iwanan ako dahil may mas importanteng bagay pa ito na kailangang gawin.

I didn't eat anything since last night and all that I give myself this morning was alcohol, my lunch was alcohol and my dinner is also alcohol.

Napabuntong hininga ako ng tumunog ang cellphone ko at makita ang text message ni Hazelle. Ibinaba ko ang hawak na bote ng alak sa lamesitang kaharap.

Napatawa ako ng mapait ng mabasa ang pangalan niya sa screen.

From: 'Sweet'

I'm just reminding you about our dinner tomorrow. Don't be late.

Natawa ulit ako ng pagak.

How sweet. Pati ang paraan ko ng pagtawag sa mga tao ay wala na rin akong kalayaan.

Pitiful.

Natawa ako ng sunod-sunod ngunit agad ding nawala ng mas tumindi ang hilong nararamdaman ko.
Napahawak ako sa ulo. Ilang saglit pa ay naninikip na ang dibdib ko at bumabagal ang tibok ng aking puso. Hindi ako makahinga ng maayos at para akong nilalamig na nasusuka.

I don't know what's happening, I'm starting to get confuse of my situation. Parang ang bagal ng proseso ng utak ko.

This is the first time I experience this.

What the hell is happening to me?

I'm barely breathing-like few seconds between another breath.

I tried to calm myself and do some breathing exercise but it just turned out to become more hard for me to breathe.

Okay, what just happening?

Hindi ko na nalaman kung ano ang mga sumunod na nangyari.

I just found myself lying in the Hospital bed. I don't even know if it's day or night. I'm not aware of the time.

I almost got in a coma. Halos dalawang araw daw akong walang malay.

Ang dahilan?

Alcohol poisoning.