Until our paths cross again, my Engineer. (COMPLETED)

42

"Fuentabella?" napahinto ako sa paglalakad papasok sa EHMC nang tawagin ako ng isang lalaki.

Pinagkunutan ko ito ng noo kasabay nang pagrehistro sa utak ko kung sino ba ang tao na iyon.

"Esguerra.." tumaas ang sulok ng labi ko.

"Long time no see, pare." he's still the same, feeling close but maturity was enveloped in his personality. Malaki ang pinagbago niya sa pisikal na itsura. Lumaki rin ang boses nito.

"Yeah.." iyon lang ang naisagot ko dahil hindi sinasadyang pumasok sa isip ko ang pagtingin namin sa iisang babae noon.

"I'll go ahead, see you around.." seems like he wants to say something but then stopped himself from speaking.

"See you around." tipid kong sagot bago nagpatuloy sa pagpasok sa loob ng ospital.

"What happened?" agad kong tanong kay Mom nang makita ko siyang hinahaplos ang buhok ng kapatid ko.

"Their school bus had an accident." agad akong dinunggol ng kaba lalo na nang makita ko ang bandage sa left fore head ng kapatid ko.

"Are you okay now?" tanong ko kay Kyla.

"Yes, Kuya. Just a minor scratch and bruises, there's no internal damage." tamad na sagot ng kapatid ko. Ginulo ko ang buhok niya dahilan para mapasimangot siya agad.

"Inaayos na ni Fredd ang bills, anak. Can you stay here with your sister first? Susundan ko lang si Fredd."

"Okay, mom." tugon ko. Agad naman siyang umalis.

"Kuya.." napukaw ang atensiyon ko sa napaka seryoso at may bahid ng pagkasabik na boses ni Kyla.

"Mm?" patanong kong sagot matapos umupo sa tabi niya at tingnan isa-isa lahat ng nakuha niyang sugat sa aksidenteng iyon.

"I saw ate Mika!" bulong nito sa akin na puno ng tuwa sa mukha.

Samantalang pagkarinig ko sa sinabi niyang iyon ay kaagad akong natigilan. My heart throbbed with mix emotions.

Dahil din doon ay hindi ko napigilan ang sarili na magbalik-tanaw sa nakaraan.

It was four years ago since I stopped from seeing her but the memories were still fresh like it only happened yesterday.

Flashback.

"She's simply gorgeous, isn't she?" Hazelle said with a hint of amazement in her tone. She's standing beside me while we're both looking at Mikaella in the distance.

Today is her graduation day in highschool and Hazelle was able to got a chance to take me here just to witness this special day of her.

She's so beautiful.

My Ella never fails to make my heart beat fast. Just by hearing her name can give a havoc inside me.

"I am proud of her.." wala sa sariling sambit ko. Napangiti na lang ako nang mapagmasdan ang mga ngiti niya habang kinukuhanan siya ng picture kasama ang mga kaklase niya, kaibigan at pamilya. Few pieces of metal were hanging around her neck that serves as her medal and award for being an achiever and getting herself into the top place.

Lahat ng mahahalagang tao sa buhay niya ay naroon sa kanyang tabi, except me. Dahil ito ako ngayon, pinagkakasya ang sarili na tanawin siya mula sa malayo. Na panoorin ang mahalagang pangyayari sa kanyang buhay habang pinipigilan ang sarili na lapitan siya.

"You really don't have a plan to approach her?" muling tanong ni Hazelle.

"She's mad at me, I know," mapait kong tugon. Nabasa ko iyon sa kanyang mga mata noong huli naming pagkikita. "..besides she's better off me, she can still be happy without me by her side."