Özgürlük Umudu

6. Bölüm Kardeş Olmak

Keyifli okumalar güzellerim...

Oy verip yorum yaparsanız sevinirim şimdiden teşekkürler:))

Medya: Açelya ve Asal çocukluğu...
___________________________

Nereden başlıyorduk? İlk önce seviyor muyduk, yoksa ilk önce güveniyor muyduk?
Oğuz Atay...

Bu hayatta herşeyin vasfı vardı öyle değil mi?..Peki benim bu hayattaki vasfım neydi?

Karşımda oturan pedagog Sevgi Hanım'a baktım. Ne anlatıyordu?

Bu anlattığı şeylerin benim için bir önemi yoktu ki.

Yinede saygısızlık olmasın diye dinledim Sevgi Hanım'ı.

"Bak güzelim, arkadaş çevrende istenmeyebilir, dışlanabilirsin fakat bununla baş etmek zorundasın" demişti.

Ailem bile beni istemiyorken dışardan birinin beni istememesi canımı o kadar yakmaz diyemedim...

Dün öğlen yaşadığım krizden dolayı Araf Bey bir pedagog ile görüşmemi istemiş ve beni yıllardır tanıdığı bir pedagog'un yanına getirmişti.

Sevgi Hanım her dakika soru soruyor ve alamadığı yanıtlar asla onu yıldırmıyordu.

İyi olmadığımı hissediyordum fakat işin piskolojik destek almaya kadar ilerlemesini beklemiyordum.

Sevgi Hanım artık bıkmış olacak ki bana hafif bir tebessüm ile "bu günlük bu kadar yeter, haftaya tekrar bekliyorum seni" demiş ve ayağa kalkarak bana kapıya kadar eşlik etmişti.

Dışarıya çıkınca hastane koridorunda volta atan Asal abimi görmüştüm.

Bide bu vardı Asal Bey hastane çıkışı yanıma gelip onun arabası ile eve gideceğimizi ve benimle birşey konuşacağını söylemişti.

'bak Umut, ben...ben bir kız abisi nasıl olunur bilmiyorum. Şimdi bana ne değişti diyebilirsin, hiç inkar etmeyeceğim. Annemi görmeyeli 16 yıl oldu ve 17 yıl önce annemin beyninde tümör vardı.

Tedavi olmak için gitti yurt dışına. Fakat babamı aldatmış ve bir kardeşimiz var senden küçük' gülümsedi Asal ve devam etti 'erkek, adı Yalaz. Belki o gelse nasıl davranacağımı bilirim fakat konu bir kız olunca...Beni anlayacağın hâlâ sana güvenmiyorum fakat bu lanet hastalığı atlatman için ne gerekiyorsa yapmaya hazırım. Ve son bir şey daha abi diyebilirsin Bey demene gerek yok'

Açık açık hastalığım için bana acıdığını söylemişti.

Gülümsedim.

Sevgi Hanım Asal Bey'e seslenince Asal Bey çıktığımı yeni farketmiş olacak ki bana dönüp"nasıldı" dedi.

Sevgi Hanım kendini hatırlatmak için "Asal, istersen odamda konuşalım ne dersin?" demişti.

Asal Bey başını ağır ağır sallayıp Sevgi Hanım'ın odasına girdi.

Koridordaki koltuklardan birine kendimi bıraktım. Başımı geriye atıp duvara yaslayarak gözlerimi kapattım başım çok ağırıyordu.

                                  🍀

Asal Bey çocukluk arkadaşı olan Sevgi Hanım'ın yüzüne bakıyordu.

Sevgi Hanım bu durumu nasıl ifade edebileceğini bilmiyor ve belki de hayatında üçüncü kez bu durumu yaşıyordu.

Araf babası öz babasından daha değerliydi Sevgi için. Şimdi ise onu üzecek bir kelime söylemek istemiyordu.

Sevgi kendisi görmüştü Saye'nin Araf babasına yaptıklarını fakat Umut öyle değildi, Umut ile konuşan biri, ilk dakikada onun ne kadar masum olduğunu anlardı.