Özgürlük Umudu

14. Bölüm Araf

Oy verip yorum yaparsanız sevinirim şimdiden teşekkürler çiçeklerim 🍀

Medya: bölüm şarkısı Sezen Aksu Küçüğüm...

Oy sınırı:15

Yorum sınırı:25

____________________________

'Anlamaya çalışma. Hayat böyledir işte.. Hep o kıyamadıklarımız kıyar size.'
Çehov...

-Araf Karahanlı-

Yorgundu Araf Bey, son zamanlarda çok sık değişen ruh hali ailesine zarar veriyordu.

Bunun farkındaydı fakat ne yapması gerektiğini kestiremiyordu.

Bir yanda masleği diğer yanda evlatları..

Derin bir nefes alıp düşündü, "ne olursa olsun mesleğim ailemden önemli değil" dedi.

İlk defa kendinden emin adımları sarsılmış, titrek alıyordu soluğunu.

Yıllar önce oğlu için geldiği kliniğe bu kez de kendisi için gelmişti.

Bunun utancı da vardı içinde aslında.

Düşünmek istemedi, biliyordu düşünürse vazgeçerdi.

Hızlı adımlarla klinikten içeri girip danışmaya randevusu olduğunu söyledi.

Araf Bey doktorun odasının kapısına varınca terleyen avuç içlerini takım elbisesine sürüp kapıyı çaldı.

Doktor girmesini söyleyince Araf Bey derin bir nefes alıp içeriye girdi.

Yıllardır aile dostu gibi olduğu doktoru görünce biraz da olsa rahatladı.

Doktor Araf Bey'e gülümseyip "Araf amca hoş geldin. Asal ile ilgili bir sorun mu var?" demişti.

"Hoş buldum Aras, yok kendim için geldim" dedi. Aras şaşırdı fakat belli etmedi.

Yüzündeki tebessümü silmeden Araf Bey'e koltuğu gösterip oturmasını söylemişti.

Aras'ı yetimhanede iken yanlız bırakmaz, herşeyi ile kendisi ilgilenirdi Araf Bey.

Kendi çocuklarından ayırmamıştı. Ne kadar soyadına geçirmek istese de çocukları olduğu için geçirememişti.

Araf Bey Aras'ın gösterdiği yere oturup elleri ile oynamaya başladı.

"Aras, ruh halim çok çabuk değişiyor" derin bir nefes alıp devam etti.

"Mesela sana gelip bir kızım olduğunu söyledim, ona çok iyiydim sonra birden ondan nefret etmeye başladım.

Sonra yine sevmeye başladım. Yada bir davaya bakacak iken masum birinin suçlu olduğunu düşünmeye başladım.

Aras yardım et bana... lütfen. Çocuklarım, kızım için yardım et" dedi.

Yıllar sonra ilk defa bu kadar çaresiz hissediyordu.

Aras düşündü...Bu tanı olabilir miydi?

Genetik bir hastalıktı, Araf Bey'in ailesi de de vardı zaten..

Araf Bey birşeylerin farkındaydı fakat tam emin olamamıştı.

"Araf amca...Sana bir kaç soru soracağım net cevaplar istiyorum, anlaştık mı?" dedi.

Araf Bey kafasını salladı. Aras "hiç intihar düşüncesi veya eyleminde bulundun mu?" Bunu sormak Aras için oldukça zordu fakat o bir doktordu ve işini yapmak zorundaydı.