Özgürlük Umudu

5.Bölüm Canavar

Keyifli okumalar...

Medya: küçük Umut...

Bölüm şarkısı: Batuhan kordel dönme
Oy sınırı:15
Yorum sınırı:20
______________________________

Odamda günlerce yanlızım, ziyanı yok dünyada da yıllarca yanlız değil miydim?
                        
                                                          Kafka...

Kimim ben?

Sadece adı olan bir hiç?

Evet evet...Bana en doğru tanım kesinlikle bu olmalıydı.

Zira artık bir soyadım bile yoktu...

Sadece Umut, kimsesiz, tek başına bir Umut...

Kaç saat olmuştu Karahanlıların evine gelen mektubu okuyalı? Kaç saat olmuştu Serkan Bey'in artık bir hiç olduşumu kanıtlı belgeler ile buraya gönderteli?

3-4? Hangisiydi?..Bilmiyordum.

Tek bildiğim hastalığımın giderek ilerlemesiydi. Önce unutkanlık sonra ise ani kusma.

Açıkmıştım. Gözaltılarım çökmüş, yorgunluktan morarmıştı.

Berbat görünüyordum.

Başımı yasladığım, çalışma masasından kaldırıp saate baktım.

Yemeğe çok yoktu. 10 dakika kadar vardı.

Üzerimdeki kıyafetlere baktım, siyah ve koyu yeşil arasında bir kapüşonlu ceket ve krem rengi bir pantolon ile kötü durmuyordum bence.

Odamdan çıkmış ve merdivenlere yürürken Asil Bey ile karşılaştım. Tuhaf bir şekilde bakıyordu yüzüme.

Nefret? Sevgi? Tiksinti?

Nasıl hepsi bir arada olabiliyordu?

Takmamaya çalışarak geçmesi için yol verdim. Yüzüme bakıp hızlı hızlı indi merdivenlerden.

Sanırım bu evde yanında en çok rahatsız hissettiğim kişi Asil Beydi.

Sahi ne zaman gidiyordu?

Kendi kendime omuz silkip bende merdivenlerden indim.

Yemek odasına geldiğimde Asal ve Asil Bey'in ortasına oturdum yine.

Acaba hastalığımı söylesem ne tepki verirlerdi?.. Kızarlardı sanırım.

Sofra kurulmuş ve çok güzel kokuyordu. Araf Bey "afiyet olsun" deyince herkes başlamıştı.

Ben hariç. Midem bulanıyordu ve açlıktan öleceğimi hissediyordum.

Asil Bey'in önündeki sarma tabağından biraz sarma alıp tabağıma koydum.