Özgürlük Umudu

11.Bölüm İstenmemek

Keyifli okumalar güzellerim ❤️

Oy verip yorum yaparsanız sevinirim şimdiden teşekkürler çiçeklerim 🍀

Medya: Asil ve Umut...

Bölüm şarkısı: Ahmet Kaya İçimde Ölen Biri Var...

___________________________

'Doğru, yalnız hayalle geçiniyorum; ben yalnız hayal kuruyorum'
Sait Faik Abasıyanık...

"-Sen ciddi ciddi Araf Karahanlı'nın kızısın!

İnanmıyorum Umut! Bunu bütün hastaneye söylemek zorundayım" diyen Usar doktora gözlerimi büyüterek baktım

Şaka yapıyor olmalıydı... Değil mi?

"Sakın! Sakın doktor Bey, lütfen" dedim, yüksek çıkan sesimle.

Usar doktor "hani tek çocuktun? Niye yalan söyledin ki?" demişti.

Söylediğim yalanın ortaya çıkması ve bunun yüzüme vurulması ile başımı eğdim.

Bu çok utanç vericiydi.

Usar doktor "yönetime söyleyeceğim, ve artık ben kalmayacağım bu odada. Ben yalandan nefret ederim" demiş ve tabiri caizse havalı bir şekilde çıkarken geri dönüp, kalbimdeki sayısız hançerlere yenisini eklemişti.

"Seni kimse istemez, Umut. Çok yalan söylüyorsun" demişti.

Beni kimse istemezdi değil mi?

Sanırım yavaş yavaş içimde bir şeyler ölüyordu.

Güldüm, ama kahkahalarla değil. Ağlaya ağlaya güldüm.

Bir kez daha yanlızlığıma ve istenmememe güldüm...

Çalan kapı ile gözlerimi sildim, çok geçmeden içeriye giren doktor Mert Bey ile kaşlarım çatılmıştı.

"Umut, merhaba gelebilir miyim?" demişti. Başımı sallayıp Usar doktorun yatağını gösterdim oturması için.

Mert Bey gösterdiğim yere oturup "doğrudan konuya gireyim,

Tedavine düşük dozda da olsa başlandı, fakat radyocerrahi için saçlarını kesmemiz gerekiyor.

Tedavinin uygulanacağı bölgeye göre bölgesel kesebi-" hızla lafını kestim. "Bana tıraş makinesi getirebilir misiniz?" dedim.

Başını sallayıp geçmiş olsun dedi ve odadan çıktı.

Derin bir nefes alıp düşündüm,

Saçlarımı seviyordum değil mi?..Onlar benim umudum olmuşlardı, fakat her yıl biraz daha kısaltıyordum saçlarımı.

Bu yıl ise tam gideceklerdi, artık umudum hiç olmayacaktı.

Tebessüm ettim, boşluğa. Çalan kapı ile gözlerimi kapıya çevirdim.

Gelen kişi ile kısa çaplı bir şok ve korku sarmıştı bedenimi.

"Mert söyledi, tıraş makinesi istemiştim ve yemek ye yememişsin" dedi Asil Karahanlı.

Ağır ağır başımı salladım. Yüzüme soran ifade ile bakınca " büyür, geç" dedim.

Yüzüne kondurduğu tebessüm ile odaya girince sırtındaki gitar çantasını anca fark etmiştim.

Kapıyı kapatıp odada bulunan koltukların birini yatağımın yanına çekti ve elindekileri ayak ucumdaki masaya bıraktı.

"Nasılsın?" dedi. İyi olduğumu ve onun nasıl olduğunu sordum. Bir müddet sesiz kalıp "iyi olmaya çalışıyorum" demişti.