Özgürlük Umudu

12.Bölüm Aile

Keyifli okumalar güzellerim ❤️

Hastaneden de bölüm atamam yani...

Oy verip yorum yaparsanız sevinirim şimdiden teşekkürler çiçeklerim 🍀

Bölüm şarkısı: Esmeray Unutama Beni..

Medya: Araf ve Umut...

*! Görselde ki kişi Araf Bey ve Umut değil, temsilidir...
____________________________

Sen duydun mu, sustuklarımı?
Oğuz Atay...

"-kokun, çok güzel...annem gibi kokuyorsun" beynime dolan ses ile gözlerimi araladım.

Asil Bey baş ucuma sandalye koymuş ve başımı okşuyordu,

Dün kesilen umutlarımı...

"Günaydın, daha çok erken. Neden bu saatte uyandın?" dedi.

Esneyip karşıdaki saate baktım.

5.03

"Bilmiyorum" dedim uykulu sesimle.

Başımın üzerine öpücük bırakıp "karargaha gitmem gerekiyor, gelirken ne getireyim?" dedi.

Anlamayarak yüzüne baktım. "Yanında kalıyorum ya?" dedi. "Ha?" ağzımdan kaçan kelime onu güldürmüştü.

"Refakatçi olarak kendimi atadım" dedi. Başımı sallayıp günlerdir canımın çektiği elma şekeri istedim.

Giderken alacağını söylemiş, ve başımı öpmüştü.

Ben hâlâ benim yanımda kalacak olmasının verdiği aptallık ile gülümsüyordum.

Buraya geleli çok olmamıştı fakat Asil Bey ile yaşadığımız tatsız olaydan sonra bana böyle yaklaşması tuhaftı.

Fakat bundan rahatsız olduğum söylenemezdi.

Daha fazla oyalanmamak için yataktan kalkıp banyoya yürüdüm.

Dün ders çalışamamıştım bu yüzden bu gün erken başlayıp telafi etmem gerekiyordu.

Suyu ayarlayıp üzerimdeki kıyafetlerden kurtuldum. Şimdi hissediyordum da, kıyafetlerin bile ağırlığı beni yorgun düşürüyordu.

Hızlı bir şekilde duş alıp üzerime mavi kot pantolon, kahve renginde bir kazak ve hastane terliği giymiştim.

Açıkçası normalde pijama kazak giyerdim ama her yarım saate bir odaya doktor gelip muayene ediyordu ve o halde karşılarına çıkmak istemiyordum.

Telefonuma gelen bildirim ile yavaş adımlarla banyodan çıkıp aynanın önüne bıraktığım telefonumu aldım.

Gelen mesaj kayıtlı bir numaradan değildi, merakla telefonu açıp mesaj sayfasına girdim.