Özgürlük Umudu

22 Umut Kuşları Gökyüzü Bekçileri

Keyifli okumalar dilerim 🫀

Medya: Asil dışında bizimkiler

Bölüm şarkısı: Erol Evgin İşte Öyle Bir Şey

Oy ve yorum yapmayı unutmayın lütfen 🥲

_________________________

Birinin kalbini kırmak saniyeler sürerdi, peki gönlünü almak?

Daha uzun sürmesi gerekiyordu...

Ben şimdiye kadar kaç kez kırılmış, kaç kez paramparça olmuştum... Saymayı bile bıraktım.

Göğüsümde kelebekler değil, umut, yoncalar vardı. Bir bir boy göstermiş yoncalar...

Umuttum ben...

"Ufaklık?" Asal abimin seslenmesi ile derin bir nefes alıp ona döndüm.
"Bir sorun mu var ?" dedi var mıydı? Sanırım hayatımın en büyük sorunu vardı!

Virdal bana çıkma teklifi etmişti!

Ve ben aptal gibi çocuğun suratına telefonu kapatmıştım. Şimdilik bunu sadece Asil abim biliyordu, ona anlattığımda kahkahalarla gülmüştü. Hatta 'aşkı öğrenmen lazım minik yıldız' diyerek odamdan çıkmıştı.

Aşkı nasıl öğrenecektim?

Tabii öğrendiğimde çocuk benim yerime çoktan birini bulmadıysa...

Çünkü tam iki hafta önce bana çıkma teklifi etmişti ve tam iki haftadır her gün bana mesaj atıyordu. Teklifinin cevabı için değil, halimi, sağlığımı ve matematiği soruyordu. Ve her gün bana gününü anlatıyordu.

"Umut, çok dalgınsın. Koltuk değneğin nerede?" ve evet.... İki hafta içerisinde olan diğer bir yenilik ise koltuk değneği ile yavaş yavaş yürüyebiliyor oluşumdu. Bu beni en çok sevindiren şeydi.

Ve daha taşınmamıştık. Babam büyük bir ev istese bile ben bir site ya da apartman dairesi istiyordum. Benim isteğime göre bir ev arıyorlardı.

Diğer bir güzel haber ise Asal abimin durumu daha da iyiye gidiyordu. Maalesef babam için aynı şeyi söylemek mümkün değildi fakat ilaçlarını kullandığı her an daha iyi olacaktı, ben, biz inanıyorduk.

"Bilmiyorum az önce koltuğa yasladım düştü sanırım" dedim dudaklarımı büzüp. Abim başını sallayarak "dersler nasıl gidiyor?" dedi. Onlarla çok zaman geçiremiyordum, çok sık online denemeler ve derslere katılmam gerekiyordu ve bu yüzden birbirimize çok zaman ayıramıyorduk. "İyi gidiyor, daha da iyi olacak" dedim büyük bir gülümseme ile.

"Sıcak çikolata içen?" Uzra abim bağırarak salona girdiğinde elindeki tepside kupalar vardı . Gülerek elimi kaldırdım "ben" dedim yersiz bir neşeyle.
Abimler gülerken Yankı abim elindeki koliyle girdi içeriye. Nefes nefese kalmış bir sesle "valla bende içeceğim" dedi.. taşıdığı kolide ne vardı bilmiyorum ama sesli bir nefes verip koliyi koltukların birine bırakıp kendini yanıma attı.

"Naber kız?" kedi göz kırparak. İyileşiyorduk, hep birlikte. Her geçen gün biraz daha merhem oluyordu kanayan yaralarımıza. "İyi valla, Uzra sıcak çikolata yapmış verirse inşallah bu gün içeceğim" dedim tatlı tatlı.

Saçlarım yavaş yavaş uzuyordu, başımdaki sargı çıkmıştı. Bu beni çok mutlu ediyordu çünkü herkes kadar normal olmak istiyordum artık.

"Vereceğim kızım, bekle biraz zaten yeni yaptım" dedi gülerek. "Kimin o koli?" dedim Yankı abime bakarak. "Haberiniz yok mu? Babam güzel tatlış bir ev bulmuş tek sorun odaya ikişer ikişer dağılacağız, Umut dışında" dediği anda Asal abimin homurdanmasını duydum. Gülüp"nasıl bir yer evimiz?" dedim. "İyi başka bir haberim var babam eğer okula devam etmek istiyorsan kaydını yakındaki güzel bir okula almak istediğini söyledi " dedi. "yok istemiyorum, evimizi anlat " dedim sabırsız küçük bir çocuk gibi.