17 yaşında olan Umut gerçek ailesine, evine alışabilecek mi?
Karşımda duran, gözlerimin karalığını aldığım adama çevirdim gözlerimi. Çok sert bakıyordu? Ben mi birşey yapmıştım bilmeden? Beni korkuttuğunu bilse böyle yapmaya devam eder miydi?
Sert...
Oy verip yorum yaparsanız sevinirim şimdiden teşekkürler çiçeklerim ❤️❤️
Sizi çooooooooook seviyorum tahinli çöreklerimmm ❤️
Medya bölüm şarkısı Grup yorum Uğurlama...
________________________
Oğuz Atay doğru söylüyordu,
Ben yalnız kalmalıyım, başka çarem yok...
Öyleydim bende, yalnızlıktan başka hiçbir şeyi, çaresi olmayan bir yaratık...
Kaç saattir ağlıyordum bilmiyorum ama en son Usar doktor uyanıp biraz daha sesiz ağlamam konusunda beni uyarmıştı.
Ne kadar sesiz ağlayabilirsem ağlamış ve en son da yastığı ısırmıştım.
Gözlerimde oluşan ağırlık ile birlikte bedenimi kol gezen halsizlik beni uykuya sürüklerken kendimi sıkıyordum.
Boş bir histi büyük ihtimalle ama uyursam uyanamayacakmışım gibi geliyordu.
Başımın yanında duran komodin'in üzerindeki suyu içip saate baktım.
5'i 20 geçiyordu ve odanın ışıkları yanıktı. Zaten istesem de uyuyamazdım. Usar doktor karanlığı sevmediği için ışığı yanık bırakmış ve uyuyana kadar da kardeşi Uhde ile konuşmuştu.
Açıkçası ikisini çok kıskanmıştım.
Ağlamaktan şişmiş gözlerim daha fazla bu eziyete katlanmak istemediği için gözlerimi kapattım.
Uyku iyi gelirdi belki...
🍀
"Umut, çık artık ailen gelmiş" Usar doktorun söyledikleri ile hızla üzerime giydiğim koyu lacivert pantolon, ince boğazlı kazak ve iki beden büyük kareli gömleğimi düzelttim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Başımın dönmesini yok sayarak titreyen ellerim ile kapıyı açıp dışarıya çıktım.
28 saat olmuştu ve beni görmeye gelmişlerdi.
Biraz buruk bir heyecan vardı aslında içimde. En iyi yaptığım şeyi yaparak gülümsedim.
Tuvaletten çıkıp odaya geldiğimde bütün Karahanlı ailesini burada görmüştüm. Samir ve Asil Bey bile buradaydı.
Hafif bir tebessüm edip"hoşgeldiniz" dedim.
Usar doktor, Araf Bey'e dönüp"ben çıkayım bir şey olursa seslenirsiniz, Araf Bey" deyip odadan çıktı.
Araf Bey her zamanki katı hali ile"nasılsın?"dedi. "İyiyim, siz?" dedim.
Araf Bey iyi olduklarını, beni görmeye geldiklerini söylemiş ve Usar doktorun yatağına oturmuştu.
