Son Defa

Kitap & Kutu Set & Single Çıktı!

Hayatta olmak, yaşamakla bir değildi.

Gidişinin öğrettiği en büyük yara bu olmuştu.

ÖNSÖZ

Ne acı,

Yanına gelebilmek için seni yalnızca son kez görebilecek olmam gerekmiş bana.

Son Defa olursa ancak bunu yapabilirim demişim, öbür türlüsünü göze alamamışım. Dik duramamışım, cesaret edememişim, korkmuşum yola çıkmaya ve bu satırları yazmaya. Belki karşına çıktığımda duyacaklarımdan korkmuştum, belki de onları asla duyamamaktan. Kim bilir?

Küçükmüşüm. Tereddütlerimi ve ertelediklerimi karşıma alıp kalbimle hesaplaşmak için bazı şeylerin nasılsa bir daha asla yaşanamayacak oluşunun arkasına sığınmışım. Ne üzücü istediğimde kalkıp yanına gelememiş olmak aslında. Böyle kavramların arkasına saklanmak, yaşanamayan anıların yasını tutmak ve hayal kurmak... Oysa bir zamanlar ne kolaydı seninle konuşmak.

Hayatın ne kadar kısa olduğunu bildiğimizi sanmıyorum.

Düşe kalka ilerlediğimiz dakikaların birbirini ne kadar hızlı kovaladığının farkında değiliz. İşte bu yüzden bize anı durdurabilen insanlara aşık oluyoruz ya! Yan yanayken tüm dünyanın yavaşladığı ve kalabalığın silikleşerek etrafımızdan yok olduğu o anları yaşatabilenler ancak saatleri durdurabiliyor. Hiç gitmesinler, damarlarımda kan dolaştığını, nabzımın attığını hissettirmeye devam etsinler diye yalvarıyoruz gözlerine bakarken ama sonra terk ettiklerinde geriye kalan göz yaşlarımızın sesi kısılıyor nedense. Önceden bağırıp çağırdığımız ne varsa suskunlaşıyor. Uslu bir çocuk gibi bir köşeye kıvrılıp kendi acısını çekiyor kalp. Bu yüzden öldüğümüzü hissediyoruz aşk gittiğinde. Peki peşinden koşmak, "hayır, gidemezsin," demek neden her seferinde bu kadar zor geliyor?

Mutlaka Son Defa mı olması gerekiyor gidenlere kal diyebilmek için?

Bu kitap, eğer bir doktor gelip bana bir haftalık ömrüm kaldığını söyleseydi ne yapardım sorusuyla ortaya çıktı. Bazen böyle değişik şeyler sorarım kendime. Hem yarıda kalan hikayelere bayılırım hem de kendimle yüzleşmeye. Aynaya bakmak gibidir bence bize uçları yaşatan insanlar ve sorular. Onların sayesinde neyi gerçekten istediğini görürsün cevabında. Gururunu da, korkularını da, hayatın olağan akışındaki tüm ayak işlerini de bir kenara bırakırsın bir şeyin jübilesini yapacak olduğunda. Değeceğini bilirsin. Adın gibi eminsindir geriye dönüp baktığında asla pişman olmayacağına.

Sizin bir şeyleri yapabilmek için Son Defa demeniz gerekmesin diye ben dedim bu kitapta.

Aylin ve Uraz'ın hikayesiyle baş başa bırakıyorum sizi.

Hiçbirimizin bulamadığı, toplayamadığı cesareti Aylin topladı ve yola çıktı. Hissetmekten korkan bir nesille karşı karşıya olmamıza rağmen bu imkansızlıkla savaştı. Ben ancak kalemim kadar uzağa gidebilmişken pek çok anlam yükleyerek hayat verdiğim Aylin'se dağları denizleri aştı. Uraz'ı ikna etti ve İtalya maceralarına kadar uzandı hikayeleri. Bir kez daha ispatladı Son Defa; kalp kırıklıklarımızı ve umutlarımızı gizledikçe yitiririz insan olmayı.

Umarım hepimiz birgün Aylin oluruz, böylece sadece satırlarda kalmaz ukteler.