Changed // Minsung

[16]

                                                                                    Trigger warning

Jisung dotarł do klasy i zobaczył, że nie ma tam nikogo. Był szczęśliwy, że nauczyciel również nie zaskoczył go swoją obecnością. Myślał, że mężczyzna musiał wyjść wcześniej, ponieważ może coś mu wypadło i spowodowało, że opuścił budynek.

Chłopak odwrócił się w celu opuszczenia pomieszczenia. Miał zamiar spytać kogoś czy może wrócić do domu z powodu nieobecności nauczyciela i innych uczniów.

Skierował się w stronę wyjścia, jednak szczęście ponownie nie było po jego stronie.

Jisung zamarł.

"Więc, wydaje mi się, że jesteśmy tutaj tylko we dwoje, huh...?"                                                        Nauczyciel spytał zamykając drzwi.

Chłopak nie odpowiedział i zaczął powoli cofać się do tyłu.

"Kontynuujmy to, na czym ostatnio skończyliśmy, co myślisz?"

Mężczyzna uśmiechnął się i zaczął powoli przybliżać się do ucznia.

"O-odejdź ode mnie!" Jisung wrzasnął wciąż idąc do tyłu.

"Shh, nie bądź tak głośno. Jak ktoś nas złapie, to nie będzie już tak zabawnie."

Chłopak poczuł, że jego plecy w coś uderzyły, więc nieznacznie odwrócił się, aby zobaczyć co to było; mocno tego pożałował, ponieważ poczuł, że starszy złapał go za oba nadgarstki. Jisung próbował stanąć w stronę ściany, aby mężczyzna miał do niego mniejszy dostęp. Nauczyciel zaczął całować młodszego, który mógł tylko szlochać. Łzy ściekały po jego policzkach.

Nagle, oboje usłyszeli dźwięk otwierających się drzwi. Nauczyciel szybko uwolnił Hana z mocnego uścisku.

Jisung zobaczył mężczyznę, który właśnie był bity przez osobę, której unikał od początku swojego powrotu do szkoły. Lee Minho.

Powoli ześlizgnął się po ścianie i zaczął agresywnie szorować swoje usta głośno przy tym płacząc.

----------

Minho upewnił się, że nauczyciel dostał porządną nauczkę.

Kiedy tylko odwrócił się do Jisunga, jego serce zupełnie się złamało.

Podbiegł do niego i natychmiast zamknął w ciepłym, mocnym uścisku.

"Jestem tak strasznie obrzydzony sobą!" Jisung powiedział płacząc, wciąż szorując usta rękoma.

"Nie jesteś obrzydliwy, Jisung. Nie mów tak." Minho powiedział  patrząc na młodszego, którego głowa leżała na jego klatce piersiowej.

"Nie. Jestem obrzydliwy! Naprawdę obrzydliwy!"

"Nie jesteś!"

"Tak, jestem! Czuję się tak okropnie..." Powiedział dotykając swoich ust.

Minho zupełnie nie zastanawiając się nad tym, co właśnie robi, podniósł głowę młodszego i złączył ich usta.

----------