Changed // Minsung

[36]

"Jesteś pewien, że tu są?"

"Hyunjin, chodź. Teraz sprawiasz, że zaczynam myśleć o jakichś błędach w lokalizowaniu ich."

"Nie mówię o tym. To miejsce jest zbyt straszne. Jestem pewien, że Felix i Jisung bardzo by się bali."

"Wiem. Przecież boją się nawet nudnego horroru, który nie jest wcale straszny. Nie mogę sobie wyobrazić, jak bardzo przerażeni byliby w tym miejscu." Minho szepnął, oglądając budynek, w którym się znajdowali. "Ale nie mówmy o tym. Musimy ich znaleźć."

"Co mogę zrobić? Po pierwsze, jest tutaj za cicho, tak jak wtedy, kiedy idziesz do kuchni, żeby znaleźć coś do jedzenia i każdy cichy dźwięk wydaje się straszny."

"Jesteś śmieszny, Hyunjin."

"Hej, ogarnij się! Idziemy dalej szukać." Hyunjin szepnął surowo.

"Mówi ten, który boi się skradając do kuchni co noc."

"Minho, I'm for real."

"Po pierwsze, czemu mówisz do mnie po angielsku? Myślisz, że nie rozumiem po koreańsku? A poza tym kiedy powiedziałem, że nie? Mam na myśli, tak, jesteś bardzo przystojny. Ale nigdy nie powiedziałem, że you were not real.

~autor - musiałem zmienić trochę tłumaczenie, bo po polsku nie miałoby sensu :(

"Minho, jeśli nie przestaniesz, zacznę krzyczeć i dam znać porywaczom, że ktoś tu jest."

"Nie mam nic przeciwko, ale po prostu pomyśl dwa razy, jeśli nie chcesz umrzeć."

Hyunjin miał zamiar coś powiedzieć, ale mu przerwano.

"Ktoś tu jest! Chowaj się!" Minho szepnął i popchnął młodszego do pokoju obok.

Jedyną rzeczą, która przestraszyła dwóch chłopców, był pokój, ciemniejszy niż korytarz, na którym wcześniej stali. Znajdowały się w nim tylko słabe światła zwisające z sufitu.

"Teraz zajmijmy się naszym planem. Ty schowasz się w jednym z pokoi, a ja rozproszę go i gdzieś pójdziemy. Potem ty wkroczysz do akcji i pomożesz im uciec. W międzyczasie, powiem mu, że nie chce być jego partnerem i go zostawię."