Changed // Minsung

[32]

"Minęły już 3 godziny, a oni wciąż nie wrócili."

"Wiem, Hyunjin. Chodźmy ich poszukać."

"Okej. Idziemy."

----------

"Jisung, dlaczego płaczesz?"

"Huh...?! Oh, nie. Wcale nie płaczę." Jisung powiedział, próbując szybko wytrzeć łzy swoimi ramionami. Jego ręce wciąż były związane za plecami.

"Przestań kłamać. Wszystko słyszałem. Możesz mi powiedzieć gdzie jesteśmy?" Felix zapytał, rozglądając się po ciemnym pokoju.

"Nie mam pojęcia, Lix."

"Nie lubię ciemnych miejsc. Są straszne." Felix szepnął czując, że jego gardło się zaciska.

"Nie przejmuj się, Lix. Jestem tutaj z tobą; nie ma powodów, żeby się bać."

"Ale to jest straszne." Młodszy powiedział łamiącym się głosem.

"Fel-"

Jisungowi przerwało nagle zapalone światło. Oboje chłopcy będący w pokoju szybko zamknęli oczy.

"Wróciłem~ Oh! Twój piękny, mały przyjaciel również się obudził. Cudownie!"

Han chciał już coś powiedzieć, jednak pamiętał, że jeśli nie będzie słuchał, nie skończy się to dobrze dla Felixa.

"Nie masz zamiaru czegoś dodać, Jisung? Zbyt przestraszony, że życie twojego przyjaciela będzie zagrożone, jak zrobisz cokolwiek? Jaki dobry z ciebie przyjaciel; nie chce, aby jego kolega przeżywał to, co ty sam. Wow, jestem pod wrażeniem."

Starszy chłopak mógł poczuć na sobie zmieszane spojrzenie Felixa, jednak nie dopuszczał złapania kontaktu wzrokowego z młodszym.

Dlaczego?

Ponieważ nie chciał, aby Felix wiedział, że również bał się w tamtym momencie.

----------
to juz wszystko na dzisiaj!! zabieram sie za poprawianie rozdzialow, bo jeszcze dosc sporo zostalo nam do konca:)