Heal My Broken Heart

CHAPTER 36

Grae

We were lying down on the sofa, hubo't hubad at magkayakap.

Katatapos lang naming pagsaluhan ang mainit na 'welcome home party'. Wala siyang kapaguran sa katawan. He's insatiable. Katatapos lang namin sa una, sandali lamang siyang kumuha ng bwelo, at muling humiling ng isa pang pagkakataon.

I can't blame him, though. He misses me so much. I can really feel his longing for me by his warm and intense touches.

Nakaunan ako ngayon sa kanyang braso. I pouted and traced the valley of his toned muscles from his hard chest down to his chiseled abdomen. I heard him groaned and breath deeper when I sensually rubbed his abdomen using the tip of my index finger.

This is my effect to him.

Hinuli niya ang mga daliri ko para dalhin iyon sa kanyang mga labi. He kissed it one by one. Sa unang dampi ng labi niya sa aking daliri, nalusaw na ang puso ko. This man never failed me to give his best effect on me. Lagi naman siyang ganito sa akin, malambing at mapagmahal.

"Napagod ka ba?" bulong niya sa akin.

Magkaharap kami ngayon, magkalebel ang tingin habang ang mga katawan namin ay magkadikit. His body's heat served to warm my body. Kahit wala akong kumot at bukas ang aircon sa sala, hindi ako nakaramdam ng ginaw.

"May gana ka pang magtanong? Alfonso, we did it twice. Kung hindi mo man nabilang 'yon." Patuya kong sagot sa kanya.

He chuckled and kissed the tip of my nose. "I'm sorry, honey. I'm just..." then chuckled again.

Hinuli ko ang balat sa kanyang tagiliran at saka kinurot iyon. He winced from pain but I know that the pain doesn't matter to him.

"Bakit mo naisipang umuwi na rito?" he suddenly asked.

Sandali akong nag-isip sa tanong niyang 'yon. The reason is very clear to me. I missed him. I wanted to be with him now. Lalo na't buntis ulit ako at mag-isa siya rito. I can't take another week in the province without him by my side.

"Ano ba'ng gusto mong marinig na dahilan?" I fired back.

He snorted. "Of course, I want to know your true reason. Iniwan mo nga ako, hindi ba?"

Ngumuso ako nang maalala ko kung paano ko ipinilit sa kanya na umuwi muna ako sa amin. I don't want to be with him that time. His presence is suffocating me. Naalala ko rin kung paano ko gustong kumawala sa kanya sa tuwing nandyan siya sa paligid ko. He hovered me around. Madalas niyang bantayan ang mga kilos ko.

And me being rebellious, would always want to be away with him.

Kaya madalas kong yayain sila Lizette at Cholo na lumabas. Pero sa apartment lang kami madalas tumambay. Umiinom kami. Malalasing ako. Susunduin ako ni Alfie. Iuuwi niya ako rito sa unit niya.

Naging ganoon ang nakagawian ko sa ilang buwang pagrerebelde ko.

I regret it all. I wish I thought better. Hindi 'yong nagpadalus-dalos ako at masyadong nagpadala sa emosyon ko.

I am just thankful beyond heavens, that my beloved husband, did not give me up.

Imbes na sagutin ko ang tanong niya, hinawakan ko ang kanyang magaspang na panga. He forgot to shave again.

"I'm sorry, honey." Ani ko. Hindi na ako nagulat nang kakitaan ko siya ng pagkamangha dahil sa itinawag ko sa kanya.

I seldom call him by our endearment. Siya lang naman ang madalas tumawag sa akin ng ganoon. He often calls me honey, babe, or baby. Ako naman, pangalan lang niya.