Classroom of the Elite | Light Novel | Tom 1 | Tłumaczenie PL

Rozdział 10 - Egzamin śródsemestralny (część 1)

„Dzisiaj nie ma żadnych nieobecności. Wygląda na to, że wszyscy stawili się na lekcji."

Chabashira-sensei przeszła wzdłuż klasy z śmiałym uśmiechem na twarzy.

„To pierwsza przeszkoda dla was wszystkich, resztki. Czy są jakieś pytania?"

„W ciągu ostatnich kilku tygodni pilnie się uczyliśmy. Nie sądzę, żeby ktokolwiek zawiódł na dzisiejszym egzaminie."

„O mój. Brzmisz na całkiem pewnego siebie, Hirata."

Cała klasa nosiła pewny siebie wygląd. Nauczyciel natychmiast wziął testy do ręki i je rozdał. Pierwsza część naszego egzaminu dotyczyła nauk społecznych. Był to prawdopodobnie najłatwiejszy przedmiot, ze wszystkich dostępnych, których się uczyliśmy.

„Szczerze mówiąc, jeśli ktoś się potknie już na tym etapie, to pozostałe testy będą dla niego zbyt trudne. Jeśli zdasz teraz egzamin śródsemestralny, a następnie egzamin końcowy w lipcu, to podczas przerwy wakacyjnej zostaniesz nagrodzony urlopem.

„Wakacje?"

„Zgadza się. Wymarzone wakacje na wyspie otoczonej błękitnym morzem."

Oczywiście plaża latem oznaczała, że mogliśmy zobaczyć dziewczyny w strojach kąpielowych...

„C-co to za dziwne ciśnienie..." - Mruknął jeden z chłopaków.

Chabashira-sensei cofnęła się przed oczywistym napięciem, którym emanowali uczniowie... głównie chłopaki.

„Wszyscy. Zróbmy co w naszej mocy!"

„Taaaak!"

Ike wył wraz z naszymi kolegami z klasy. Żeby się zbytnio nie wyróżniać, również krzyknąłem, ale mój głos ginął w kakofonii.

„Zboczeniec."

Horikita spojrzała na mnie. Natychmiast zamilkłem.

Wkrótce po tym wszyscy mieli już swoje kartki z testem. Na sygnał nauczyciela każdy zaczął. Wstrzymałem się na chwilę od rozpoczęcia i rozejrzałem się po pozostałych. Czy po tym wszystkim, czego się nauczyli, Trójka Idiotów uniknie porażki i wydalenia? Po pierwsze, ile pytań w tym teście było takich samych jak te ze starego egzaminu? Musiałem najpierw to sprawdzić.

W porządku.

Dyskretnie zacisnąłem pięść w geście triumfu. Pomimo moich obaw, pytania tutaj były takie same jak te stare. Nie przejrzałem ich szczegółowo, ale nie zauważyłem wielkiej różnicy. Gdybym zapamiętał to, co było na starym egzaminie, byłoby jasne, że mogę ze spokojem uzyskać prawie doskonały wynik.

Rozglądając się po klasie w poszukiwaniu pewności, nie zauważyłem żadnych uczniów wyglądających na zdenerwowanych lub zdezorientowanych. Założyłem, że wielu z nich zaangażowało się w naukę do ostatniej chwili. Powoli przeszedłem przez każde zadanie i rozwiązałem wszystkie problemy.

Druga i trzecia część egzaminu dotyczyła odpowiednio języka japońskiego i chemii. Podczas rozwiązywania kolejnych zadań odkryłem coś innego, co mnie zaintrygowało. Przyglądając się ponownie wszystkim tematom, zdałem sobie sprawę, że to, czego uczyła nas Horikita w kółku naukowym, było zgodne z tym, co było na egzaminie. Na podstawie samych lekcji potrafiła dokładnie przewidzieć, jakie problemy się na nim pojawią. Cicha dziewczyna, która siedziała obok mnie była jeszcze bardziej imponująca, niż to sobie wyobrażałem.

Potem przyszedł czas na czwartą część egzaminu. Matematyka. Wszystkie wyjątkowo trudne pytania, które pojawiły się na próbnym teście, również pojawiły się tutaj, ale treść była taka sama, jak w przypadku starych egzaminów. Nawet jeśli Sudou i inni faceci nie mogli zrozumieć treści tych problemów, nadal mogli zastosować zdobyte odpowiedzi, jeśli tylko je zapamiętali.

Następnie przyszła przerwa.

Niektórzy członkowie naszego kółka naukowego, tacy jak Ike, Yamauchi, Kushida, Horikita i ja, zebrali się razem.

„Łatwe zwycięstwo! Mamy ten egzamin w garści!"

„Czuję, że mogę zdobyć z niego 120 punktów."

Ike brzmiał na całkiem pewnego siebie. Yamauchi musiał czuć to samo, sądząc po szerokim uśmiechu na jego twarzy. Przekonani o swoim zwycięstwie, przejrzeli jeszcze raz stare egzaminy w celu ostatecznego potwierdzenia.

„Sudou-kun, a jak u ciebie?"

Kushida rozmawiała z Sudou, który siedział samotnie przy stoliku i wpatrywał się w stary materiał egzaminacyjny. Jednak Sudou, w przeciwieństwie do innych, wyglądał ponuro.

„Sudou-kun?"

„Hę? Och, przepraszam. Jestem trochę zajęty."

Mówiąc to, nie podniósł głowy znad pytań. Przeglądał stary materiał egzaminacyjny z języka angielskiego, a jego czoło było pokryte cienką warstwą potu.

„Sudou, czy ty przypadkiem... nie zdążyłeś nauczyć się starego materiału egzaminacyjnego?"

„Zdążyłem ze wszystkim oprócz angielskiego. Przysnęło mi się w połowie."

Sudou brzmiał na zirytowanego. Innymi słowy, to był dopiero pierwszy raz jak przeglądał ten materiał.

„Ech?!"

Oznaczało to również, że Sudou miał na to tylko dziesięć minut.

„Cholera, nie mogę sobie przypomnieć żadnej z tych odpowiedzi, które utkwiły mi w głowie." - Mruknął.

W przeciwieństwie do innych części, problemy z języka angielskiego nie były łatwe do zapamiętania. Próba zebrania wszystkich odpowiedzi w zaledwie dziesięć minut była praktycznie niemożliwa.

„Sudou-kun, spróbuj zapamiętać te problemy, które są warte najwięcej punktów i te, które mają najkrótsze odpowiedzi."

Horikita zerwała się z miejsca i podeszła do Sudou.

„O-okej."

Przestał koncentrować się na pytaniach z niską punktacją, a zamiast tego skupił się na tym, co przyniosłoby mu najwięcej punktów.

„C-czy wszystko będzie dobrze?"

Próbując uniknąć wchodzenia mu w drogę, Kushida zapytała po cichu, wyglądając przy tym na niespokojną.

„W przeciwieństwie do japońskiego, nie znam podstaw angielskiego. Te litery wyglądają jak jakieś magiczne zaklęcia lub coś podobnego. Zapamiętywanie zajmie mi trochę czasu."

„T-tak. Ja też mam problemy z angielskim..."

Dziesięciominutowa przerwa minęła w mgnieniu oka, a bezlitosny dzwonek klasowy zadzwonił sygnalizując nam nadejście ostatniej części egzaminu.

„Zrobiłem wszystko, co mogłem. Postaram się najpierw odpowiedzieć na pytania, które teraz pamiętam, zanim je zapomnę."

„Tak..."

I tak rozpoczęła się nasza ostatnia część egzaminu z języka angielskiego. Podczas gdy pozostali uczniowie ze spokojem rozwiązywali kolejne zadania, Sudou najwyraźniej miał niemałe kłopoty. Od czasu do czasu przestawał pisać i stukał długopisem w głowę. Jednak w tym momencie już nikt nie mógł mu pomóc. To, czy Sudou przetrwa, czy też nie, zależało wyłączenie od niego.