جئون در را باز کرد و من بیشتر پشت کمد جمع شدم .
- چرا انقدر دیر باز کردی ؟
- کارتو بگو .
برایم سوال بود واقعا این وقت شب مینهو با جئون چه کار داشت !
- برات داروهاتو آوردم !
ابروهایم از تعجب بالا رفت ! دارو؟
من امشب به او دارویش را داده بودم! باز هم داشت؟
یعنی انقدر مهم است که مینهو به خاطرش این موقع شب آمده؟
رفتارش بیش از حد به نظرم عجیب آمد.
- گندشو دراوردی !
حق داشت ! زیاده روی میکرد و این اصلا نرمال نبود !
- برای خودت دارم میگم کوک !
- انقدر برات مهمه که این وقت شب بیای گند بزنی به خوابم ؟
- اره!
اخم کمرنگی روی پیشانی ام نشست.
رفتارش طبیعی نبود، بود؟
اینکه اینقدر اصرار روی داروی های کوک دارد آن هم وقتی من همین امشب دارویش را دادم !
در افکار خودم بودم که با صدای بستن در به خودم آمدم .
- خب کجا بودیم؟
با صدای جئون لرزی به تنم افتاد اما سعی کردم خودم را نبازم .
- لوکیشن بدم؟!
از حاضر جوابی ام دوباره عصبانی شد
- زیادی رو داری!
آب دهانم را مضطرب پایین فرستادم . نمیخواستم جلویش نشان دهم ضعیفم .
قدمی سمتم برداشت و فاصله ی بینمان را از بین برد .
- تو چرا از من نمیترسی!؟
نمی ترسم؟
مثل سگ از حرکاتش ، لحنش و تصمیم هایش میترسیدم !
- مگه ترس داری؟
پوزخندش رنگ غم میداد نگاهمان به هم گره خورد و آرام لب زد .
- هوم! خیلی ترسناکم خیلی!
نگاهش با همیشه فرق داشت ؛ انگار حیوان دردنده ی درونش آرام گرفته بود .
نمیدانم چه درچشمانم دید که نگاهش را دزدید و قدمی عقب نشینی کرد .
- برو اتاقت!
از حرفی که زد جا خوردم
- چی؟ واقعا میتونم برم؟
قرصی در دست داشت که بی شک مینهو به او داده بود .
بی حوصله قرص را در دهانش گذاشت و پایین فرستاد .
- امشب حوصلتو ندارم ولی فردا کارت دارم !
هنوز باورم نمیشد جئونی که تا چند دقیقه ی پیش میخواست جانم را بگیرد رهایم کرده .
روی لبه ی تخت نشست و سرش را بین دستانش گرفت .
شاید احمقانه بنظر میرسید اما نگرانش شدم .
حرکاتم دست خودم نبود . نمیدانم چرا با این که دیوانه بازی های مرد مقابلم را دیده بودم باز هم خودم بودم که سمتش قدم برمیداشتم .
YOU ARE READING
─═हई╬ weαĸ ѕpoт ╬ईह═─
Fanfiction~~~~•~~~~•~~~~• - تو دختری ! نفس در سینه ام حبس شد . کافی بود جئون حقیقت را بفهمد مطمعنم امارت را برایم جهنم میکند. ~~~•~~~~•~~~~~~• هر چقدر تعداد افرادی که دوست داری بیشتر باشه، ضعیف تری. کار‌هایی واسشون می‌کنی که می‌دونی نباید بکنی. نقش یک اح...
