အနန္တဆောင်ခန်းများမှ လွတ်‌မြောက်ရာ [ မြန်မာဘာသာပြန် ]

《 Chapter 4 (Zawgyi) 》

^Zawgyi^

အစျပဳျခင္း

အခန္း (၄) : အျပန္

ေလာ္က်န႔္ သူ႔ရဲ႕စိတ္ရႈပ္ေထြးမႈေတြကေနႏိုးထဖို႔ အခ်ိန္အေတာ္ယူလိုက္ရတယ္။ ခုတင္ေပၚမွာ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးလဲေလ်ာင္းေနရင္း၊ ခဏေလာက္ မိန္းေမာေနမိတယ္၊ ၿပီးေနာက္ သူ ထထိုင္လိုက္တယ္။ ပတ္ပတ္လည္ကို ေသခ်ာစူးစမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္မွာ ေကာင္းကင္က လင္းလက္ေတာက္ပေနတယ္။ ဗီဒိုအေသးေလးေပၚက ဒီဂ်စ္တယ္နာရီမွာ မနက္ ၆:၄၅ မိနစ္ရွိေနၿပီး၊ မနက္ေစာေစာအခ်ိန္ျဖစ္တယ္။

ေလာ္က်န႔္ တုံ႔ခနဲရပ္သြားတယ္၊ ၿပီးေနာက္ ႐ုတ္တရက္ေခါင္းငုံ႔ၿပီး သူ႔ဗိုက္ကို ထိၾကည့္လိုက္တယ္။ ေသခ်ာေပါက္ ဘာဒဏ္ရာ၊ ဘာေသြး၊ ဘာနာက်င္မႈမွမရွိဘူး။ ေလာ္က်န႔္ သူ႔ရဲ႕မတည္ၿငိမ္တဲ့စိတ္ေတြက ကေမာက္ကမျဖစ္ေနၿပီလို႔ ခံစားလိုက္ရတယ္။ သူ႔ခုတင္ေပၚကေန ဒယိမ္းဒယိုင္ဆင္းခ်လာၿပီး ျပတင္းေပါက္အစြန္နားကို ေျပးသြားကာ ၎ကိုဖြင့္လိုက္တယ္။ ေအးျမတဲ့ေလေျပေလညင္းက သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ တိုးေဝွ႔လာခဲ့တယ္။ လမ္းအျပင္ဘက္မွာ မနက္အေစာႀကီး လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ေနၾကတဲ့ သက္ႀကီး႐ြယ္အိုေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္။ ပုံမွန္အတိုင္းပင္။

ဒီဟာက က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အလုံပိတ္အခန္းမဟုတ္ေတာ့ဘဲ သူ႔ကိုယ္ပိုင္အိမ္ပဲျဖစ္တယ္။

"ငါအိပ္မက္မက္ေနတာမ်ားလား?" ေလာ္က်န႔္ စိတ္ထဲေပၚသလိုေျပာလိုက္တယ္၊ သူ ကူကယ္ရာမဲ့ရင္းနဲ႔ပဲ စိတ္သက္သာရာရစြာ သက္ျပင္းႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ခ်လိုက္မိတယ္။ ဒါက တကယ့္ကို အိပ္မက္တစ္ခုသာ ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သိပ္ေကာင္းတာေပါ့။ ဒီေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့အိပ္မက္က သူ႔ကို ေခြၽးေအးေတြ ထြက္လာေစေသာ္ျငား ေသျခင္းတရားကိုႀကဳံေတြ႕ရတဲ့ ခံစားခ်က္က ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲဆိုတာကိုပါ သူ႔ကို အမွန္အကန္ သေဘာေပါက္သြားေစခဲ့တယ္။ အဆုံးသတ္က်ေတာ့၊ သူ႔အိပ္မက္ထဲမွာ၊ ေလာ္က်န႔္က ေသမင္းရဲ႕ေအးစက္ေနတဲ့လက္ေတြကို ထိမိလုနီးနီးျဖစ္ခဲ့ရတယ္။