အနန္တဆောင်ခန်းများမှ လွတ်‌မြောက်ရာ [ မြန်မာဘာသာပြန် ]

《 Chapter 41 》

^Unicode^

မြစ်ထဲက ပန်းပွင့်နှင့် ရေအိုင်ထဲက လရိပ်

အခန်း (၄၁) : မြစ်ထဲက ပန်းပွင့်နှင့် ရေအိုင်ထဲက လရိပ် (အပိုင်း ၅)

Signal တခုမှမရှိသော်ငြား ဆဲလ်ဖုန်းမှ စာတိုတစောင် လက်ခံရရှိခဲ့တယ်။

Notification အသံက ကျင်းလင်ဆိုတဲ့ သီချင်းဟောင်းဖြစ်ကာ စာသင်ခန်းအလွတ်ကြီးထဲ ရုတ်တရက် ထမြည်လာတာက လော်ကျန့်ကို ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထလောက်တဲ့အထိ လန့်ဖျပ်သွားစေခဲ့တယ်။ တုံ့ပြန်နိုင်ဖို့အတွက် သူအချိန်အတော်ယူလိုက်ရတယ်။ ထိုအသံကို ပိတ်ဖို့အတွက် ဆဲလ်ဖုန်းရဲ့ကီးဘုတ်ပေါ်ကို သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ဖိနှိပ်လိုက်တယ်။ စာတိုက အတော်လေး ထူးဆန်းတယ်။ ပေးပို့သူနာမည်နေရာက ဗလာဖြစ်နေပြီး စာပါ အကြောင်းအရာကတော့ အောက်ပါအတိုင်းဖြစ်တယ်။

[ သင်က တံခါးနှစ်ဖက်ရှိတဲ့ လျှို့ဝှက်ဆောင်ခန်းထဲကို ရောက်နေတာပါ၊ တဖက်က တံခါးအစစ်ဖြစ်ပြီး နောက်တဖက်ကတော့ အစစ်မဟုတ်ပါဘူး၊ နောက်ပြီး ဒီနေရာကနေ သင်လွတ်မြောက်နိုင်မဲ့ တံခါးက အဲ့ဒီတံခါးနှစ်ဖက်ထဲက တဖက်မှာဘဲ ရှိနေတာပါ။ အစစ်အမှန်နဲ့ ပုံရိပ်ယောင်ကြားက ကွဲပြားခြားနားချက်တွေကို သင်မှတ်မိနိုင်ပါ့မလား? သင့်ခန္ဓာကိုယ် သေဆုံးသွားရင်တောင်မှ ပုံရိပ်ယောင်ကမ္ဘာက သင့်အတွက် တံခါးဖွင့်ထားဆဲဖြစ်တဲ့အတွက် ဒီနေရာမှာ သင်ထာဝရကျန်ရှိနေရပါလိမ့်မယ်။ သင့်အဆုံးသတ်က အဲ့ဒီလိုအဖြစ်မျိုးနဲ့လည်း ကြုံကောင်းကြုံရနိုင်ပါတယ်။ ]

"အစစ်အမှန်နဲ့ အတုအယောင်တွေ" လော်ကျန့် ဆဲလ်ဖုန်းကို ချထားလိုက်ပြီး ပတ်ပတ်လည်ကို စစ်ဆေးကြည့်တယ်။ အခန်းက သူအရင်မြင်ခဲ့တဲ့အတိုင်း တထပ်တည်းဖြစ်နေပုံရတယ်။ အလောင်းတွေ ပျောက်သွားတာကလွဲပြီး စာသင်ခန်းက အရင်နဲ့ ဘာမှကွာခြားမှုရှိမနေဘူး။ ကျောက်သင်ပုန်းပေါ်မှာ ရေးခြစ်ထားတဲ့ ကဗျာက အခုထိ ရှိနေတုန်းပဲ...... ကဗျာ။ လော်ကျန့်ရဲ့မျက်လုံးတွေ ရုတ်တရက် ပြူးကျယ်သွားပြီး ကျောက်သင်ပုန်းကို စိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ထူးခြားတဲ့ အရာတခုကို သူရှာတွေ့သွားခဲ့ပါပြီ၊ ထိုအရာကတော့ ကျောက်သင်ပုန်းပေါ်က စာလုံးတွေကို...... ပြောင်းပြန်ရေးထားတာပါပဲ။