"Size otuz yıl vermiştim."
"Sadece iki yıl daha istiyoruz! Bu kadar gaddar olma!" diye bağırdı yaşlı adam. Yanındaki karısını arkasına saklayarak öfkeli gözlerle karşısındaki ölümsüz yaratığa baktı. Kıkırdayan yaratık "Olmaz~ Eğer yaşamanıza izin ve...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Geçmiş-
"Elveda demek ister misin Fin?" diyerek sırıtan Sovyetler Birliği'ne gülümsedi Finlandiya. "Elveda Sovyetler Birliği. Seni tanımak berbattı." laflarını duyduktan sonra Sovyetler Birliği'nin kulakları çınlamaya başladı. Sonrasında ise kavurucu bir sıcak ve gerisi boştu.
Gözlerini araladığında bembeyaz duvarlarla karşılaştı. Bu manzarayı ikinci kez görüyordu. Bembeyaz duvarları ikinci kez görüyordu. Daha önce doğduğu zaman görmüştü. Şimdiyse hastane odasında görüyordu. Gözlerini yanı başında duran ülkelere ve kızgın birliğe çevirdi. Gördüğü kişileri tanımaya çalıştı. Nazi Almanyası, Türkiye Cumhuriyeti ve onun elini tutan Sovyet Rusya...
Kızgın birlik ise Milletler Cemiyeti...
Kaybetmesini sorun etmiyordu. Lakin şu an Milletler Cemiyeti'ne nasıl hesap verecekti bilmiyordu, bilmek de istemiyordu.
"Uyandın sonunda.." diyerek Sovyetler Birliği'nin elini tuttu Nazi Almanyası. "Çok korktuk senin için." dedikten sonra Sovyetler Birliği'nin elini öptü.
"Anne iyisin!" diyerek gülümsedi Sovyet Rusya. "İyiyim oğlum. Kardeşlerin iyi mi? Onlar nerede?" diye soran Sovyetler Birliği'ninsorusunu "İyiler hepsi." diye cevapladı Milletler Cemiyeti. Ardından "Türkiye ve Nazi bizi yanlız bırakın." diyerek kibarca kovdu onları odadan.
"Beni hayal kırıklığına uğrattın Sovyet. Seni kızım olarak görüyorum ama sen, seninle alakası olmayan birine savaş açıyorsun. Amacın neydi? Toprak almak mı? Toprak almayı sadece insanlar ister. Siz ülkesiniz."
"Hükümete uydum özür dilerim."
"Bunu kabul etmiyorum. Hayal kırıklığı olduğunu gösterdin. Artık ne ailemdensin ne de birliğimdesin."
"N-ne?" diye kekeledi Sovyetler Birliği. Doğrulup sıkıca tuttu Milletler Cemiyeti'nin elini. "Saçmalama baba! Sen benim babamsın ben de senin kızınım! Bu böyle kalacak hep! Sadece bir hataydı."
Elini çekip oturduğu yatağın ucundan kalktı Milletler Cemiyeti. "Bu hata değildi Sovyet. Finlandiya'nın halini gördüm. Sen insanlara uydun. Bunu affedemem. Artık kızım değilsin. Bir daha binanın yakınına bile gelme."
-Şimdi-
Rusya ve Finlandiya ilk kez tek iken karşılaşmışlardı. Rusya'nın içinde büyük öfke vardı. Nedense bir türlü anlaşamazdı Finlandiya'yla. Annesinin üzülmesine ve şu an kendisinin Avrupa'ya girmesine engel olmuştu. Ukrayna'ya da öfkesi oluşmuştu.
Savaş böyle bir şeydi. En masumun bile masumluğunu yok eden, nefret olmayan kalbi nefretle bürüyen bir olaydı savaş. Karadelik gibi her şeyi içine çekiyordu. Bir kere savaş başladı mı herkesi yerle bir edene kadar durmazdı.
