Meyra liseye başladığı zamanlarda, en yakın arkadaşının abisine aşık olur. Dört yıldır ona gizliden gizlediği beslediği bir aşk vardır. Ama bir gerçek vardır ki; hiç bir şey gizli kalmaz!
Bahçelerinde olan Gardenya'lar Meyra için ayrı bir önem taşır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎵 Emre Aydın, Çağan Şengül - Beni Anla
*
Birkaç günüm, gayet sıradandı. Sıradandan kastım; yine boş oturmuyordum. Ama daha iyiydim. Ve gittikçe daha iyiye gidiyordum. Çünkü artık ben bile kendimden korkmaya başlamıştım.
Stajdan çıkmış, evime yürüyordum. Bugün birkaç kabaca prova yaptık sınıfta. Çocuklar daha şimdiden kendilerini rollere kaptırmış, heyecanları gözlerinden okunuyordu. Onların heyecanı, beni de heyecanlandırmıştı. Yarınki prova ise, okulun çok amaçlı salonunda, sahnedeydi. Ebru hoca çocukların görsel olarak daha fazla adapte olacağını düşünmüştü.
Bahçe kapısından girdiğim sırada Deniz Can'ın arkamdan seslendiğini duydum. Şaşkınlığımı belli ederek gülümsedim.
"Deniz Can?"
"Nasılsın?"
"İyiyim. Ya sen?"
"İyiyim. Asım ile birlikteydik az önce."
"Asım ve sen?" diyerek kaşlarımı kaldırdım.
"Evet. Geçen hafta sonu halı sahaya geldiğinde, birbirimizi tanıdık. Birkaç kişi vardı yanında. Futbolla ilgileniyorlar, boş zamanlarında mutlaka katılacağını söyledi."
"Sahiden mi?" Bu kez dudaklarımı birbirine bastırdım. "Biliyorsun değil mi? Asım ve Zehre birlikteler." Başını salladı. "Yani.. Erman da bunu biliyor ve.." Adından bahsetmek bile soluğumu kesmeme neden oluyordu.
"Biliyorum. Geçen hafta Erman da halı sahadaydı." Bir şey söylemedim. "Bana nasıl bakıyorsa, Asım'a da öyle bakıyor. Öldürecek gibi."
"Umarım bir sorun çıkmaz."
Kapının önünde kargo arabası durdu. Genç bir adam indi ve bana baktı. "Meyra Çetin?"
"Benim." Dediğimde birden heyecanlanmıştım. Beklediğim kargo gelmişti.
"Şuraya bir imza atar mısınız?"
Uzattığı kağıda imzamı atarken alt dudağımı heyecanla ısırdım. "Teşekkürler."
Çocuk gibi zıplayıp bahçeye adım attım. Deniz Can'a dönüp gelmesini söyledim. Çardağa geçip, masanın üzerine kargo poşetini koydum ve yırtarak açmaya başladım.
"Ne bu heyecan?" Dedi Deniz Can.
"Bu kadar çabuk geleceğini tahmin etmiyordum." Poşeti yırttım, sarı ve mavi renkte kumaşı görünce yüzümde kocaman bir gülümseme belirdi. Ardından içindeki pamuk prensesin elbisesini kaldırıp elimde tuttum. Ayaklarımın üzerinde tekrar zıpladım. "Ya çok güzel! Tam istediğim gibi!"
