Beyaz Gardenya

Bölüm 6: Yeni Komşu

Senden gidememek, sana gelememek.

🌺

Bölüm 6:
Yeni Komşu

Bir polisin masasının önünde Erman'la karşı karşıya oturuyorduk. Ben stresten bir bacağımı sallarken, diğer yandan dudaklarımı ısırıyordum. Ama Erman o kadar rahattı ki sanki defalarca buraya gelmiş gibiydi. Bir dirseğini masaya dayamış, diğer elini dizine yaslamıştı.

Kocaman oflayarak ellerimi dizlerime bastırdım. Bir polisin karşısında suçlu gibi oturmak beni fazlasıyla germişti. O adamı gördüğüm yerde yüzüne okkalı bir tükürük atmak istiyordum.

Masanın diğer tarafında oturan polis memuru başını kaldırdı. Erman sırtını sandalyeden ayırıp dikkatle karşısında duran polise baktı. “Bakın memur bey, daha kaç defa söylemem gerekiyor? Meyra’nın bir suçu yok, adamın arabasına ben zarar verdim.”

Aşkla ona baktım. Benim güzel yürekli sevdiğim. Seni sevmem için bir neden daha verdin.

“Adam öyle söylemiyor. ‘Kız arabama kasten zarar verdi, çocuk da beni darp etti’ diyor.”

“Yok artık!” Diye celallendim. “Valla kasten zarar vermedim polis abi! Kazaydı.”

“Şimdi, ifadeniz alınacak. Sen yan masaya geç.” Yan masaya baktığımda genç bir polis memuru oturuyordu. Ayağa kalktığımda dizlerimin titrediğini hissedebiliyordum.

Genç memur bana önündeki sandalyelerden birini gösterdi. Sandalyeye yavaşça oturdum. Karşımda Erman’ı görebiliyordum. Kaşlarını çatmış bana bakıyordu. Elini koyduğu dizini sallayıp duruyordu.

İfademiz alındıktan sonra başka bir polis memuru bizi nezarethaneye getirdi. Gri parmaklıklara tutunup başımı ortaya yasladım. “Biz şimdi hapishaneye mi gideceğiz polis abi?”

Erman karşı parmaklıklardan bana bakıyordu. “Korkma.” Dedi düz bir sesle. “Bir şey olmayacak.”

Aramızdaki polis gülümseyerek ayrılırken içli içli ofladım. “Neden bunlar hep benim başıma geliyor ki sanki?” Gözlerimi tekrar Erman’a çıkardım. Oturmuş, dirseklerini dizine dayamıştı. Dudaklarımı bastırarak tekrar araladım. “Bak görüyorsun değil mi? Ben hiç bir şey yapmadım. Bela beni çekiyor, çekiyor!” Gözleri gözlerime dokundu.

“İyi ki yapmadın! Hayır, o taşla ne yapmayı planlıyordun?”

Kafamı iyice parmaklıkların arasına sıkıştırdım. “Aslında hedefim; Enes'ti.”

“Anlaşılan onu öldürmeye niyetin vardı.” Nefesini dışarı verirken sırtını duvara yasladı.

“Hepsi senin yüzünden!” Erman birden bakışlarını bana kaldırdı.

“Hayda!”

“Evet! Kesinlikle senin yüzünden! Ben tatlı dilimle adamı ikna edecektim. Sen ne yaptın? Adamın ağzını burnunu kırdın! Adam şikayetçi olmakta haklı tabi. Hem arabasını mahvedip hem darp ettikten sonra bir de bizden özür dileyecek hali yok ya!”

“Lan adam şerefsizin teki! İleri geri konuşuyordu bir de alnından mı öpecektim onu?” Tekrar sinirlenmişti. “Daha ben onu benzetirdim de...” Sinirle ağzının içinde yuvarladı cümlesini.