HERAN

BÖLÜM 19

Yeni bölüm, huzurlarınızda!

Yeni okumaya başlayanlar, eski bölümlere de oy vermeyi lütfen unutmayın. Ayrıca yorumlarınızı bekliyorum! Hadi, keyifli okumalar herkese! Öpüldünüz!

☾ ☾ ☾

"Bence de. Uyarma çünkü yorulacaksın. Daha yeni başladım."

Bana sıkılmış gibi bakıyordu. "Başladıysan başla, seninle mi uğraşacağım? Benim yanımda yapma diyorum." Kaşlarımı çatıp karnını itmeye çalışan elimi ondan çektim. "Uzaklaşsana benden! Of, sıkıldım ya!" Baran beni tepeden aşağı sinirle süzdükten sonra yavaşça geri çekildi. Kafasıyla merdiveni işaret edip o tarafa döndü. "Hadi, gidiyoruz."

Yürümek için benim adım atmamı beklediğini anladığımda küçük bir adım atıp işaret ettiği yere gidecekmişim gibi bir izlenim yarattığımda kendimi doğrulamıştım. Benim hareketlendiğimi gördüğünde o da yürümeye başladı. "Hızlı yürü." dedi, birden beni fark edip. Gözlerimi devirdiğimde bana dönerek hızla yanıma geldi. "Hadi, herkes seni bekliyor," Sesinden de kızdığı anlaşılıyordu. "Tamam ya," dedim, tersleyerek.

Ona doğru birkaç adım atarak ellerimi iki göğsünün üzerine koyup onu tüm gücümle ittirdikten sonra yine ters yöne koşmaya başladım. Boşluğuna denk gelmiş olmalıydı ki birkaç adım geriye sendelemişti. Ayı gibi vücudunu bir ittirmeyle yere seremezdim. Ama yere sermek istersem birkaç hareketim var merak etmeyin.

Elimde çantamı tutarak koşmaya devam ederken bu sefer arkama bile bakmıyordum. "Merhaba!" Odalarına doğru yürüyen insanların yanından geçerken onları gülerek selamlarken, verdikleri tepkiye kahkaha atıyordum. Baran'ın da arkamda koştuğuna emindim. Sinirle çıkardığı homurtuları kulağıma geliyordu.

"Yeter bu kadar," Kolumdan beni yakalayıp kendine çektikten sonra birden bacaklarıma doğru eğilip beni omzundan aşağı sarkıtmıştı. Gülmem o kadar şiddetlenmişti ki tükürüğüm boğazıma kaçtığı birkaç kere öksürmüştüm. Beni umursamadan merdivenlere doğru geri dönüp ilerliyordu. "Baran, tamam. İndir."

"Hayır." Benim neşeli sesimin aksine onun sesi oldukça huzursuz çıkıyordu. "Ya bu sefer eğlencesine yaptım, kaçmayacaktım." dedim, çantamı yavaşça sırtına doğru vururken. Koluyla dizimi tuttuğu yeri biraz daha sıktığında düşmeyeceğimi anlamıştım. Bu arada yürümekten nefret eden biri olarak, keşke her zaman beni biri kucağında taşısaydı.

"Baran, bu sefer manzaranın tadını ben çıkarıyorum." Sinirle ofladığında çantamla poposuna vurmuştum. Belimi biraz doğrultup koridora baktım. Yaşlı bir çiftin kapı açmaya çalışırken bizi izlediğini gördüğümde onlara el salladım. "Balayı işte... Evleneli kaç ay oldu hala heyecanımızı kaybetmedik." dedim, memnun bir ifadeyle.

"Maşallah kızım, umarım hep böyle devam eder." dedi yaşlı kadın, gülümseyerek. Sesini bana duyurmak için biraz bağırmıştı. Yaşlı çifte hayali bir öpücük yolladım. "Teşekkür ederiz! Bizde sizin gibi olalım ileride!" Adam kapıdan çekilip bana döndüğünde, Baran hızla yürümeye devam ettiği için her defasında sesimizi birbirimize duyurmak için daha da bağırıyorduk. "Biz sevgiliyiz kızım!"

Söylediğine şaşkınlıkla gülmeye başladığımda Baran da merdivenlere dönmüş ve inmeye başlamıştı. "Oha! Duydun mu?" dedim, gülerken. Merdivenlerden sessizce inerken tek duyduğum onun ayak sesleriydi. Bana cevap vermediğinde oflayarak indiğimiz merdivenleri ve Baran'ın poposunu seyretmeye devam ettim. "Of, asansöre bari gidelim. Böyle inemezsin."

"Sadece sessiz olsan yeter." Nefesi bile kesilmemişti. Ben bile onun omzunda yorulmuştum. "Tamam, indir. Yemin ederim kaçmayacağım." Baran yine beni umursamadan merdivenlerden aşağı inmeye devam ettiğinde beni indirmeye niyetinin olmadığı kesinleşmişti.