HERAN

BÖLÜM 34

Merhaba, nasılsın? Umarım iyisindir.

Aşırı aşırı sevdiğim okuyucularım, neden oy verip yorum yapmayarak beni üzüyorsunuz? Bölümlerin okunma sayısının çeyreği kadar bile etkileşimi yok maalesef, kendinizde görebilirsiniz.

Okumaya başladığından beri yorumlarını, desteklerini eksik etmeyen herkese çok teşekkür ederim. Onlar kendilerini çok iyi biliyor bence ❤

Haftada iki bölüm koymama rağmen emeklerimin karşılığını görememek beni fazlasıyla üzüyor.

Bu bölümden itibaren yeni bölümler etkileşimlere göre gelecek.

Yeni bölümlerden alıntı okumak için Instagrama bekliyorum. Ayrıca buradaki profilimi de takip etmeyi unutma.

Kullanıcı adı: heran.wattpad

Bin kişi üzeri okuyucu var ama 150 oy + 200 yorum ile açıyorum bakalım, beni biraz utandırın!!

Önceki bölümün son kısmını okuyarak başlayabilirsin, hatırlıyorsan devam et.

Rahatsız olacağın kısımları geçebilirsin.

Keyifli okumalar ❤

☾ ☾ ☾

"Sen hep kocana bak o zaman. Çünkü o da hep sana bakacak."

Baran, Beren'in dudaklarını öpmeye başladığında Beren de onun öpüşüne karşılık vermeye başladı. Ellerini Baran'ın ensesinden kendine doğru çekip parmaklarıyla Baran'ın yanağını kavradı. Yaklaşık bir dakika sonra Beren gözleri kapalı olmasına rağmen gözlerinin dolduğunu fark edip yüzünü sağa doğru çevirdiğinde Baran yüzünü biraz da olsa ondan uzaklaştırdı.

Beren'in iç geçirir gibi aldığı küçük nefesini duyduğunda yanağına hafif bir öpücük kondurdu. "Ne oldu?" diye sordu Baran, endişelenmiş gibi hissetse de sesinden anlaşılmıyordu.

Yavaşça gözlerini açtıktan sonra alt dudağını istemsizce aşağıya bükerek tekrar Baran'a dönmüştü. Beren'in gözleri dolmuş, ağlamasını tutar gibi Baran'a bakıyordu. "Ya bakmazsa? Ya da... Ben bakmazsam ne olacak?" diye sordu titreyen bir sesle.

Baran, duyduğu soru karşısında dudaklarını hafifçe birbirine bastırıp Beren'in yanına uzandı. Sanki cevabı duymak ister gibi Beren'de vücudunu ona döndürmüş, yine gözlerinin içine bakıyordu. "Sen neden bakmayacaksın?"

Kafasını iki yana sallamaya çalıştıktan sonra zoraki konuşabildi Beren. Sarhoştu, ağlayabilirdi ama ağlamak istemiyordu. Gözyaşlarını tutmak için direnirken konuşmak onu zorluyordu. "Çünkü ben... Ben kimseye aşık olmam. Olsam bile unuturum sonra onu. Birde... Birde o bana bakmazsa ne olacak? O benden sıkılırsa? Geçmişi hep kadınlarla dolu biriyse ne olacak?" Beren sonlarında tiksinir gibi yüzünü buruşturduğunda Baran elini onun beline koymuş, kendine çekmişti. "Ben kimseyle bir şey yaşamadım ki, ya bunu sıkıcı bulursa? Hem ben kimseyle bir şey yaşamamışken onun bir sürü kadınla birlikte olması haksızlık olmaz mı?"