HERAN

BÖLÜM 32

Gönlünüzü almak için erken paylaştım. Benim hatam, aslında Pazar 00.00 demeliydim kusuruma bakmayın artık.

Yeni bölümden beklentiler neler merak ediyorum.

Bölüm, özel bölümdeki kesitten devam ediyor, hatırlamayanlar tekrar okuyabilir.

Bu hafta özel bölüm gelmeyebilir, duyurular için Instagram ve profilimi takip etmeyi unutmayın.

Yeni bölümlerden alıntılar Instagram hesabında paylaşılıyor olacak. Kullanıcı adı: heran.wattpad

Bölüm sonu yazısını okumadan geçmeyin, bölüme bol bol yorum bekliyorum, oy verdiyseniz okumaya geçebilirsiniz.

Keyifli okumalar, öptüm ♥️

☾ ☾ ☾

Üşüdüğüm için kollarımı göğsümde birleştirerek ağır adımlarla yürümeye devam ettim. Uykum bölünmüştü normalden daha fazla sersem hissediyordum.

Olduğum yerde ofladıktan sonra arkama dönüp geldiğim mesafeye baktım. Baran'ın beni eve yollayarak kandırıp kandırmadığını düşünürken müştemilatın kapısı açılmış ve Baran gözükmüştü.

Evin kapısından dışarıya büyük bir adım atarak bana doğru ilerlemeye başladığında onu izlemeye devam ederken bu sefer Hızır kapıdan kafasını uzattı. "Görüyor musun? Beni bırakamıyor," dedi gülerek. Yorgun halimle gülümsedim. Hızır'ı fazlasıyla merak ediyordum. Beni eğlendireceği kesindi. "Sana Aziz'i bıraktım Hızır! Ben ayıcığım olmadan uyuyamıyorum." Hızır, beni duyduğunda kafasını geriye atarak kahkaha patlattığında gecenin sessizliğinde kahkahası yankılanmıştı.

"Hadi çok konuşmayın, yürü sende." Baran hızlı adımlarıyla iyice yanıma yaklaştığında Hızır'a el sallayarak tekrar yürümeye başladım.

Evin kapısının önüne geldiğimde arkamı dönerek Baran'ı bekledim. "Işıklar yanmıyor baksana," dedim söylenir gibi. Uykum bölündüğünde yataktan kalkıp ışıkların yanmadığını fark ettiğimde salonda da Baran'ı görememiştim. Evin içinde ona seslendikten sonra olmadığını fark edip kendimi dışarıya atmıştım.

Baran kapının üst tarafındaki bir bölmeyi açıp biraz uğraştıktan sonra her yer aydınlanmıştı. "Oluyor arada," Kapıyı açtıktan sonra içeri girip hızla koltuğa ilerlerken bende içeri girip kapıyı kapattım. Baran, ışıkları kapattıktan sonra "İyi geceler," dedi, koltuğa oturmuştu.

Bana iyi geceler dediğinde omuzlarım birden düşmüştü. Koridorun başında öylece dikilmeye devam ettiğimde, koltuğa uzanacağı sırada birden yerinde doğrulup bana döndü. "Ne oldu?"

"Hani ben uyutacaktım seni?" diye sordum dudaklarımı büzerek. Yüzünü göremediğimden ifadesini de bilmiyordum. "İyi geceler."

"Ya," diye uzatıp söylenerek karşısına geçtim. Ellerini hızlıca tuttuktan sonra bana direnmeden ayağa kalktığında keyifle kıkırdadım. "Benden de nazlısın anlaşılan," dedim, arkamı dönüp ilerlemeye başlasam da iki elimde arkamda, ellerini tutmaya devam ediyordum. "Senin nazlı halini görmedim daha," Onu duyduğumda gülmeye devam ederek yatağın kenarına geldiğimizde durdum.

Yatağın üzerine çıkarak diğer tarafa kendimi ittikten sonra nefesini vererek yorganı kaldırdı. Yatacağını düşünürken, komodinin çekmecesini açıp eline bir kumanda alarak odanın perdelerini kapattı. Neredeyse etraf aydınlanacakken perdeleri kapattığında oda karanlık olmuştu. Bir dizini yatağa yerleştirdikten sonra hızlıca yatağın içine girmiş, yorganı üzerine çekmişti. Onun yaptığı gibi bende yorganı kaldırıp içine girdikten sonra vücudumu sağa çevirip ona baktım. O ise sırt üstü uzanmış tavanı seyrediyordu.