Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pastacı
☾ ☾ ☾
"Duyduklarım doğru mu? Evlenmişsin, öyle mi?"
"Evet, evlenmişim. Artık soyadımı biliyorsun."
☾ ☾ ☾
"Pasta sever misiniz?" diyerek, önce sorardı. Sorusunu sorarken gözlerini kocaman açıp, kaşlarını çatarak heyecanlanmış ve şaşırmış gibi gözükürdü. Ne cevabı alacağını bilirdi çünkü herkes pasta yemeyi severdi. Tüketildiği anda mutluluk hormonu salgılamaya başlayan bir gıdayı kim sevmezdi ki? Üstelik herkese göre tarifini değiştirebilirdi. Meyveli mi? Çikolatalı? Krokan? Krema? Pastayı yapmak için binlerce tarif bulabilirdi ama tarifini kimseyle paylaşmazdı. İç malzemeleri sürekli değiştirse de temeli hep aynıydı aslında.
Pastacı derlerdi ona, lakabını herkes bilmezdi. Pasta yaparken rahatladığını düşünürdü. Mutfaktaki yeteneği sadece pasta yapmaktan ibaretti, başka bir şey yapmayı daha önce denememişti. Zaten yemekle de arası yoktu. Uzun boyuna rağmen oldukça zayıftı. Zayıflığı onun için avantaj olsa da yolda insanların garip bakışlarına maruz kalır, bazen de sokaktakiler arkasından 'ucube' diyerek laf atardı.
Otuzlu yaşlarının başlarında lakabından kurtulmuştu. Pastacı olmayı sevmediğini anlaması bir hayli vaktini almıştı. Elinde değildi, ona güzel pasta yaptığını söylemeleri hoşuna gidiyordu. Yaptığı pastaları kendisi yemese de egosunu doyururdu. Pasta servisini yaptığı gecenin ertesi günlerinde almış olduğu servis ücreti de yüzünün gülmesini sağlardı. Karanlık tarafın korkulu bir üyesiydi, tarafındaki herkes gibi o da para için yaşıyordu. En azından, karanlıkta kaldığı dönemlerde... Aldığı paranın neredeyse tamamını kötü alışkanlıkları için harcardı. Başkalarının aksine kötü alışkanlıklarından bir gün olsun kurtulmak istemezdi.
Yapmış olduğu pastalar oldukça görkemliydi. En az altı kat yapardı. Pastası içeri girdiğinde herkes gelen pastaya bakardı. Son gördükleri şey, o pasta olurdu.
Şüphenin, korkunun olmadığı güzel gecelerde gelirdi pasta. Sonuçta bir gecenin sonunda muhteşem bir pasta geliyordu, kutlanacak bir şey olmalıydı ki o gece pasta yenmeliydi. İnsanların bilinçaltında pasta, bu şekilde kodlanmıştı. Doğum günü, düğün, balo, bağış geceleri... Herkes pastayı çoğunlukla mutlu bir günde görürdü.
Pastayı gören insanların ağzı sulanmaya başlar, tabaklarına gelecek olan dilimi düşleyerek sabırsızca beklerdi. Yüzlerinde memnun bir tebessüm oluşur, bazıları dudaklarını dişler, bazılarının gözleri kocaman olurdu. Pastanın içinde ne olduğunu düşlemeye ve konuşmaya başlarlardı. Acaba içinde ne vardı? Sevdikleri bir şey olsa iyi olurdu, gerçi pastanın içinde ne olsa herkes afiyetle yiyecekti. Öyle değil mi?
