HERAN

BÖLÜM 10

Baran odadan çıktığında kendi kendime gülerek izmariti bardağa atıp odayı havalandırmak için balkonun kapısını araladım. Soğuk hava odayı doldururken bardağı yataktan alıp koridora çıktım. Aşağı inmek için merdivenlere doğru yöneldiğimde koridorun sonundaki kapı açılmıştı. Kerim önde arkalarından da Dilan, Emir ve Hande odadan çıkıyordu.

"Uyanmışsın sonunda," dedi Kerim, bana gülerek yaklaşırken. "Siz de kimsiniz?" Kerim bu sefer kahkaha atarken elimdeki izmaritli bardağı ona uzattım. "Unuttun herhalde bizi," dedi bardağa bakıp eline alırken. "Siz unuttunuz, ben değil. Elindeki şeyden kurtul." dediğimde merdivenleri inmeye başlamıştım.

"Sabah Dilan ve beni kovmaktan beter ettin hayatım, hem de Çetin amcam çıkmasın demiş." Sıkıntıyla oflayıp Hande'ye dönmeden cevap vermiştim. "Boş verin, takılıyorum öyle işte." Salona girdiğimde herkes oturmuş sohbet ediyordu. "Beren, iyi oldun mu kızım?" Sevda teyze bana dönüp sorduğunda kafamla onu onaylamış, salonda yer olmadığı için de Sezin ablanın elini koyduğu koltuğun köşesinden elini itip oturmuştum. Emir de hemen yanımdaki koltuğun köşesine oturmuştu. Dilan, Kerim ve Hande de içeriden sandalye alıp gelmişlerdi. Gerçekten aşiret ailesi gibi toplanmamıza gerek var mıydı? Bu aileyi anlamakta zorluk çekiyordum.

"İnşaat bitti yani, dekora geçtiniz öyle mi?" diye sormuştu Erhan amca. Kime sorduğunu anlayamamıştım. Odada sorunun sahibinin kim olduğunu öğrenmek için göz gezdirdim. Sırtını koltukla birleştirip bacaklarını rahatça açmış ve dizinin üstüne koyduğu viski bardağıyla oynarken cevap vermişti Baran. "Dekorasyon işleri de bitmek üzere. Açıldıktan sonra da eksikler tamamlanmaya devam eder." dedi, sanki az önce ben sinir etmemişim gibi sakin ve boğuk çıkan sesiyle. Serena birden araya girmişti. "Umarım kazançlı olur. Babam hala karşı ama," dedi, Dinçer amcaya bakarak. Konuyu anlamaya çalışırken Emir'in merakı benden dayanıksız çıkmıştı.

"Ne oluyor ya?! Neyden bahsediyorsunuz?" dedi Emir birden. Birkan abimle Barkın abim birbirlerine bakıp güldükten sonra Kutay abim de onlara dahil olmuştu. Bizimle alakalı bir şeye güldüklerine emindim. "Karşı demek doğru olmaz. Bizim kitabımızda öyle yerlere gitmek olmaz. Ben eski kafalı iş adamlarıyız. Anlamam böyle şeylerden. Çok hoşlanmadık durumdan ama Baran bize sormadı ki, kendi işi ayrı tabi..." Dinçer amca Emir'in sorusunu duymamış, Serenaya'ya cevap verdiğinde Emir sıkıntıyla sorusunu tekrarladı. "Ne işi ya?" dedi Emir, kaşları çatılarak. Cihan da güldükten sonra cevap vermişti. Komik olan neydi anlamıyordum ama yine de umursamaz bir tavır takınmıştım.

"Abim, gece klubü açıyor." Tırnaklarımdaki ojelerime bakarken duraksadım. Ne?! Gözlerim istemsiz olarak büyüdüğünde kafamı kaldırıp Emir'e baktığımda aynı yüz ifadesiyle çoktan bana bakıyordu.

Abimler güldüğünde yüzümdeki heyecanlı ifadeyi sildim. Barkın abim konuşmuştu. "Dedim ben, size... Gözleri yuvalarından çıkacak ikisinin de." Barkın abime gözlerimi devirdiğimde Emir'in hala heyecanlı gözüktüğünü fark etmiştim. Zaten bir şeyi bozmasan olmaz Emir.

"Nereye?" diye sordum ifadesiz suratımla. Baran bir adresi söylemeye başladığında susturmuştum. "Adres bilmem ki ben, etrafında ne var?" Emir ben konuştuktan sonra kulak zarımıza hasar verecek kadar bağırdı. "Levin kapandı mı?!" Baran sakince başını aşağı yukarı doğru sallamıştı. Kaşlarımı çatıp şaşkın suratımla Emir'e döndüm. "Ne?! Levin nasıl kapanır?!"

"Kapanmadı. Satın aldım. Yenilenme gibi düşünebilirsiniz." Benim ve Emir'in aksine gayet rahat konuşuyordu. Omuzlarım düştüğünde sıkıntıyla nefes vermiştim. Emir ve benim burada olduğumuz zaman tek gittiğimiz gece mekanıydı. Çünkü tüm kriterlerimize uyuyordu. Bir kere çalan şarkılar en sevdiklerimiz, gelen DJ'ler yakın arkadaşlarımızdı. Havadar bir ortamdı, diğer yerler gibi üst üste eğlenilmeyen bir mekandı. Özel odaları bile vardı. Doğum günü kutlamak için canım, aklınıza kötü bir şey gelmesin. En azından biz hep kutlama yapmak için kullanırdık. Ve size yemin ederim, mekanda bizi severdi. Oradaki herkes bizi tanırdı. Neredeyse Emir ve ben meşhur etmiştik.