KAYIP RUHLAR MAHZENİ

3.BÖLÜM; "KAVGA"

Bir karakter daha gelecek bu bölüm ve ayrıca Mihri'nin kim olduğunu yavaş yavaş öğreniyoruz. Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olur ❤︎ iyi okumalar..

Alone | Jurrivh

"En korkunç canavarlar ruhumuzda gizlenenlerdir."
- Edgar Allan Poe

•

Yakıcı bir soğuk tüm bedenimi kapladı, bakışlarım durgunlaştı. Tenimin bir anda karıncalandığını hissettim.

Azel kalabalığın ortasında, kuzguni bakışlarıyla bana bakıyordu. Bir süre öylece bana baktıktan sonra başını iki yana sallayıp önüne döndü ve yavaş adımlarla masalardan birinin başına gitti ve bir adamla konuşmaya başladı.

Bakışlarımı ondan uzaklaştırdım ve öylece beklemeyi kesip bir masanın yanına gittim. Genç bir çocuk ve yanında da genç bir kız vardı. Sevgili gibi görünüyorlardı, çocuğun sert bir yüzü vardı ama onun aksine kızın oldukça yumuşak ve tatlı bir yüzü vardı.

"Buranın sahibi kim?" diye sordum bir anda. Kız ilk önce beni baştan aşağıya süzdü ve sonra dudaklarına küçük bir gülümseme kondurup beni yanıtladı.

"Azel."

Başımı salladım ağır ağır. "Anladım." diye mırıldandım.

"Baksana," deyip vücudunu tamamen bana döndürdü. "Sen kimsin? Seni daha önce gördüğümü hatırlamıyorum."

"Tanımazsın," deyip derin bir nefes aldım. Yanlarından uzaklaşmak için can attığım bir anda, garipseyeceklerini düşünüp hareketsiz kalmaktan başka bir şey yapmamıştım.

"Belanızı sikerim orospu çocukları!" diye bağıran bir erkek sesi duyduğumda gözlerim kısılmış ve sesin geldiği yöne dönmüştüm. İri bir bedeni ve öfkeyle kaplı bakışları vardı. Bir adamın yakasından sertçe tutmuş, ona öldürecek gibi bakıyordu. "Eğer bir kere daha benim ailem hakkında konuşursan, sana yemin ederim konuşacak hiçbir şeyin kalmayana dek seni döverim." Tehditkâr ses tonu âdeta, yaparım, diye haykırıyordu.

Kahverengi gözleri vardı, esmer teniyle büyük bir uyum sağlamıştı. Birbirine bastırdığı dudaklarının ne büyük ne küçük olduğunu söyleyebilirdim.

"Senden korkan mı var lan piç!" diye bağıran, ona kıyasla daha küçük olan fakat yine de iri gözüken çocuk bağırdığında iri olanın daha fazla sabrı kalmamış gibiydi. Gözlerini yumdu, dudaklarını daha sıkı bastırdı birbirine. "Bir kuzenin mi vardı senin? Belki de artık onu koruyamadığın günler i̇çin ağlamayı bırakıp onu bitireceğim için ağlamalısın! Çünkü onu gördüğüm ilk an boğazına yapışacağım ve belki başka şeyler de yapabilirim..."

O an her şey karıştı. Yakasını daha sıkı tuttu ve gözlerini aniden açarak ateş saçan gözlerle karşısındakine baktı. Aniden burnuna attığı kafa darbesiyle elim ağzıma kapandı. Gördüğüm dehşet manzara, iri olanın dinmeyem öfkesiyle yumruklarını ardı ardına yüzüne geçirmesiyle daha da büyüdü.

Araf onların yanına hızlı adımlarla ilerleyip çocuğun yakasını tuttu ve çıkışa kadar götürdü. Gözlerim ağır ağır duvara yaslanıp, kavga bittiği için homurdanan Azel'e kaydı. Biraz önce sırıtıyormuş gibi bir izlenim bırakmıştı ben de, biraz vahşi olduğunu düşünmüştüm. Önyargı mı? Öyleydim sanırım.

"Uzaklaştırmayın o orospu çocuğunu benden!" diye haykırdığında kalbimin gümbür gümbür attığını hissetmiştim. Ellerimi göğsümde birleştirdim ve ben de sırtımı duvara yasladım. "Soyunu sikeceğim lan senin!" Çocuk yüzündeki kanın içinde ona baktı öfkeyle.