KAYIP RUHLAR MAHZENİ

19.BÖLÜM; "FESTİVAL"

Korku içindeydim.

Neden?

Çünkü Laçin gibi bir arkadaşı kendimden korkutmak istemiyorum, benden uzaklaşmasını istemiyorum. Bu nedenle korkuyorum. Öte yandan Azel bu hareketimi oldukça doğru bulduğunu Araf'la konuşurken belli etmişti. Laçin de doğru yaptığımı düşünür müydü?

Ben doğru olanı yapmıştım.

Şimdi alt katta oturuyor, etrafımda içerek eğlenen insanlara bakıyordum. Giydikleri kısa elbiselere baktıkça üzerimdekilere bakıyor ve gülüyordum. Elbise giymeyi çok istiyordum ama alt kata inerken de elbise giyemezdim.

Bugün akşam festival başlıyordu. En çok Laçin gitmek istiyordu ve ben onun hâlâ isteyip istemediğini merak ediyordum. Odasındaydı ve benim burada olduğumu biliyordu. Hâlâ gelmediğine göre yanımda olmak istemiyordu.

"Mihri," Duyduğum yumuşak sesle birlikte arkama döndüm ve biraz önce düşündüğüm kızın geldiğini fark ettim. Üzerinde beyaz, bol bir gömlek vardı. Altına da belden sıkmalı siyah, ispanyol paça bir pantolon giymişti. "nasılsın?"

Nasılım? Cidden ben nasılım?

"İyiyim," diyerek yalan söyledim. "sen?"

"Ben iyi değilim." O benim aksime dürüsttü. "Gözümden gitmiyor bir türlü." Karşıma oturdu ve ellerini başının iki yanına yasladı. "Bunu neden daha önce söylemedin?"

"Çünkü korktum. Korkarak yanımdan gitmenizden korktum."

"Şimdi daha mı iyi oldu?"

"Böyle olacağını düşünmemiştim." dedim mırıltıyla. "Sonuç değişmez, her zaman aynıdır." Ben de söylesem korksa korkardı. O yüzden kendisi yanımda kalmak istiyorsa bunu bahane etmezdi ve ben onu ne olursa olsun asla yargılayamazdım.

"Senden uzaklaşacağımı mı düşünüyorsun?" diye sordu, kaşlarını kaldırmıştı.

"Bu en normal olan şey."

"Ama ben normal değilim." Ayağa kalktı ve derin bir nefes alıp gülümsedi. "Öfkeliyim, bu doğru çünkü bana söylemedin ama seni anlıyorum. Haklısın da. O yüzden seni yargılayamam, Araf kontrol edemediğini söyledi ama o gün sen onu bilinçli bir şekilde yaptın. Bu konu hakkında uzun uzun konuşmalıyız. Kendi kafamı toplamaya çalışırken bunu araştırdım. Araf, senin gücünün kraliçe de işe yaramadığını söyledi. Nedenini bulamamışsınız ama aslında bariz belli." Söylediği şeyin ardından ayağa kalktım ve ona dikkatle baktım.

"Nedeni ne?"

"Büyü." dedi sabit bir sesle. "Kendine koruma büyüsü yapmış olmalı."

"O hâlde size de yapabiliriz?"

"Bunu deneyebilirim." dedi ve sonrasında büyük bir nefesi içine çekti. "Ama her büyünün bir bedeli olur. Bunun bedelini öğrenmeden önce yapamam."

"Belki artık gücümü kontrol edebiliyorumdur?" diye sordum bir umut. Eğer kontrol edebiliyorsam, insanların hayatı benim yüzümden tehlikeye girmezdi.

"Sanmıyorum. Belki istediğin kişileri öldüreniliyorsundur ama bir anda kontrol etmeyi öğrenemezsin."

"Nasıl öğreneceğim o hâlde?"

"Bak, Mihri. Kendi zihnini stres altından kurtar öncelikle, sonrasını yavaşça düşüneceğiz, tamam mı?"

Başımı salladım.