KAYIP RUHLAR MAHZENİ

12.BÖLÜM; "MEYDAN OKUMA"

Bu bölüme bir söz yok elsowlxjr
İyi okumalar ❤︎

Yarış başladı.

Adrenalin damarlarımda geziniyordu. İnsanların çığlıkları, tekerleklerin sesleri ve frene basış...

Azel koyulaştırdığı bakışlarıyla gaza bastığında araba öne doğru hızla atıldı. Daha şimdiden 4 arabanın önüne geçmiştik. Bizim önümüzde 2 tane araba vardı ve o arabalardan birinde Ateş vardı. Diğerinde ise Buğu dediği kadın vardı.

Arabanın hızından dolayı kalbim ağzımda atıyordu. Titrek bir nefes çektim içime ve yolun kenarındaki ağaçlara baktım kısaca. İlerledikçe ormanın ortasında gibiydik ama arabanın sürüldüğü yer asfalttı.

Azel hızlandı.

Hızının artışı midemi kastı, dudaklarımı araladım. "Şerefsiz orospu çocuğu," diye tısladıktan sonra biraz daha hızlandırdı ve Buğu'nun arabasının kenarından geçip onun da önüne geçti.

Pekâlâ... Bu kadar hız çokta iyi değilmiş çünkü camı açtığım anda dışarı fırlarmışım gibi hissediyordum ve göğsüm sıkışıyordu. Dişlerimi sıktım ve kemerimi taktığım için binlerce kez şükredip sırtımı daha fazla koltuğa yasladım.

"İkinci olarak bitirmekte güzel," dediğim anda Azel'in güldüğünü duydum. Gerim gerim gerilmiştim.

"Ben asla ikinci olmam." dedikten sonra gaza daha fazla bastı. "Sana söyledim, Azazil'in kızı. Biraz sarsılacağız, kendine dikkat et."

"Bu ne demek ol-" dememe kalmadan Azel, Ateş'in arabasına doğru sürdü. "Ne yapıyorsun sen!" diye bağırdım aniden. "Ona vuracaksın! Azel direksiyonu sağa çevir!"

"Dikkatimi dağıtma." dedi korkunç bir sakinlikle. Ateş bunu fark etmiş gibi arabasını sağa kırdı ve ama bu Azel'i durdurmadı. Bu sefer o da sağa geçti ve büyük bir hızla ona doğru sürdü arabayı.

"Azel öldüreceksin!" Cevap vermedi ve ben o an dehşete kapıldım. Onu öldüreceğini biliyordu ve bunu tüm benliği ile istiyordu. Kirpiklerim titredi, irkilerek Azel'e baktım. "Bunu neden yapıyorsun?"

Bana yine cevap vermedi ve Ateş'in tekrar sola geçmesiyle onun arabasının yanında ilerlemeye başladı. İlk başta ne yapmak istediğini anlayamadım ama arabasına kasıtlı olarak çarpmasıyla dudaklarımdan bir çığlık yuvarlandı. Göğsüm hızla inip kalkıyordu.

Kana susamış bir vampir gibiydi, onu öldürmek onun için basit bir şeydi. Ben birini öldürdüğümde günlerce onun etkisinde kalıyorken, onun için bu önemsiz bir şey gibiydi. Acımasızlığından korktum. Her zaman korkunç bir sakinliğinin olduğunu düşünmüştüm ama bu kadarını asla düşünmemiştim.

Onun önüne geçtiğinde Ateş aniden arabanın arkasına vurdu. Bedenim öne doğru atıldı, kemer olmasaydı camdan dışarıya doğru fırlamış olabilirdim. Nefes nefese, "Kesin şunu." dedim dişlerimin arasından. "Öldüreceksiniz bizi."

"Ölümden korkar mısın, Azazil'in kızı?" Gözlerimi sıkıca yumdum. "Bana cevap ver, ölümden korkar mısın?"

"Korkarım," diye fısıldadım. "O yüzden hemen durdur şunu."

"Buradan ya biz, ya da o sağ çıkacak gibi görünüyor. Sen ölmek istemediğine göre," dedi ve aniden Ateş'in arabasına çarptı. "O ölecek."

Korkuyla olduğum yere sindim.

Yarış bitmişti.

Azel kazanmıştı.