KAYIP RUHLAR MAHZENİ

4.BÖLÜM; "ZİHİN"

Ya sadece ben mi bütün karakterlere düşüyorum? Araf ayrı, Tomris ayrı, Ezra, Azel, Laçin, Mihri... Hepsine ayrı düşüyorum yemin ederim :D

Hoş geldiniz bölüme, umarım seveceğiniz bir bölüm olur ❤︎ neyin ne olduğu, Mihri'nin ailesi ve sonunda Mihri'nin gücüyle alakalı bir kısım olacak... <3

Undying rage | Epikus

"Düştüğümüz kuyular sandığımız kadar dipsiz değil aslında, tutunmaya çalıştığımız ipler çok kısa."
- Charles Bukowski

•

Zihnimin duvarlarının arasında çığlık atan bir kız var, artık duydukları ona ağır geliyor ve dayanağı yok.

Gün geçtikçe ölüyor.

Fark eden var mı bilmiyor ama sesi çıkmamasına rağmen yardım çığlıklarına devam ediyor. O kız benim ruhumu yiyip bitiriyor, dayanamıyorum.

Gözlerimi kuzenim olduğunu söyleyen Ezra'ya çevirdim. Onun odasındaydık ve bana düzgün bir açıklama yapmasını bekliyordum. Yanımızda Araf vardı ve onun varlığı beni rahatsız hissettirmedi. Birkaç aydır varlığına alışmıştım zaten. Düzgünce konuştuğum tek insandı ve bence bu sayede delirmekten kurtulmuştum.

"Alvina Pinhan ve Asır Karakurt'un kızısın. Baban herkes tarafından Azazil olarak tanınıyordu, aynı zamanda kötü kral. Kötüydü de, halkına asla acımazdı ama bunun da bir nedeni vardı. Senden 4 yaş büyük olduğum için onları hatırlıyorum. Sen onlar başka bir boyuta hapsedildiklerinde 4  yaşındaydın. O gittiğinde kraliçe başa geçti ve bunu başlattı. Senin nerede olduğunu bilmiyordum, sır gibi saklıyorlardı seni. 18 yaşından itibaren deli gibi her yerde seni aradım. Ülkeler gezdim fakat sen yoktun, Mihri. Seni 8 yıldır arıyorum ve seni tanımamın nedeni gözlerindi. Araf'ın buraya kendisiyle beraber bir mahkum getirdiğini biliyordum." Araf'a bakıp başını hafifçe teşekkür eder gibi salladı. Sonrasında şaşkınlıkla çevrelenmiş yüzüme tekrar baktı ve konuşmaya devam etti. "Annen başka bir dünyadan geldi, Mihri. Babanla tanışmadan önce başka bir dünyada yaşıyordu. Ayaz, yani geçiş rehberi anneni bu dünyaya getirdi ve Azazil'le tanışmaları bu sayede başladı. Daha doğrusu Barlas denen bir şerefsiz yüzünden, bunu da anlatacağım sana bir ara. Babanın gözleri kehribardı ve annen bu dünyaya geldiği günden itibaren yavaş yavaş gözleri kehribara dönüştü ve bu dünyada kehribar gözlü başka hiç kimse yok. Gözlerin, babanın laneti, Mihri. Adını da öğrendiğimde  de senin olduğunu doğruladım yani. Yılların ardından seni bulmak o kadar güzel ki..." Bir eliyle çenesini sıvazladığında sırtımı koltuğa daha fazla bastırdım ve yaşadığım dehşeti atlatmaya çalıştım. Zordu, neden bunca zaman ailemi öldü olarak bilmiştim? Neden?

"Beni neden göndermedi o boyuta? Neden onların yanında değilim?"

Derin bir nefes aldı. "Bunu Laçin'e sormamız gerekiyor, o bu konularda daha iyi. Ha, bu arada... Laçin, Ayaz ve Efsa'nın kızı. Efsa da annenin ve benim annemin, yani babanın kız kardeşinin en yakın arkadaşıydı. Cadıydı ve bu işin en iyisiydi."

Kulaklarım uğulduyordu. "Anlıyorum," dedim boğuk bir sesle. "Ailem ölmedi, yaşıyorlar fakat başka bir boyuttalar. Öyle mi?"

"Evet, hâlâ onları kurtarabiliriz. Kraliçe sadece senin aileni değil, benim ve Laçin'in de ailesini gönderdi."

"Laçin adımın Mihri olduğunu duyunca duraksamıştı, beni tanıyor mu?"

"Elbette biliyor."

Başımı salladım tekrardan. "Şimdi ne yapacağız? Nerede olduklarını bile bilmiyorum."

"Laçin öğrenebilir."