ASLI (Bir Kalp İki Aşk 1#) #wattys2020

Aslı Bölüm 11

Selam 11. Bolum de geldi. Umarim begenirsiniz iyi okumalar... yildiza tiklamayi unutmayin canlarim... bu arada +18 var;) medya kerem&aslı

"Lise sonun bitmesine iki hafta vardı. Üniversite sınavına hazırlanıyordum. Yine o gece çok sıcaktı. Çok bunaldım. Bahçedeki çardağa geçip orada çalışmaya başladım. Saat epey geç olmuştu aslında yurtta hiç erkek çalışan yoktu. Bir tek yaşlı bahçıvanımız olurdu ama üç ay önce vefat etmişti ve onun yerine idareten bakan adam o gece oradaymış. Ben hiç şort ya da böyle askılı badiler giymezdim kerem hep korkardım biri görür yanlış düşünür neler görüyor duyuyordum hep tetikte hep kendimi koruma derdindeydim. O gecede üzerimde uzun eşofmanlarım vardı. Bir süre ders çalıştım, sonrada her zaman yaptığım gibi bahçede yürüdüm. Kimse olduğunu düşünmediğim için rahattım. Ta ki arkamdan ağzımı kapatıp beni sürükleyen birini fark edene kadar tüm bedenim bir anda kontrolünü kaybetmişti. Çığlık atmaya çalışıyordum sesim çıkmıyordu. Kurtulmaya çalışıyordum ama başaramıyordum. Kerem birden "bana sarılıp aslım dur anlatma çok kötü oldun özür dilerim" diye bana sarıldı.

Keremin kollarında fark ettim titrediğimi. Devam etmeliyim deyip anlatmaya devam ettim. "Bir süre çırpındım ama olmadı yurt binasından uzaklaşmıştık. Birden yere yatırdı beni ve üzerime abandı. İğrenç kokuyordu. Sapıkça şeyler söylüyor aylardır bu anı bekliyordum diyordu. Gözleri deli deli bakıyordu. O anda aklımı toplamam gerektiğini fark ettim çırpınmayı bıraktım. Oda benim vazgeçtiğimi düşünmüş ve daha rahat hareket ediyordu. Tam eşofmanımı çıkarmak için yeltendiğinde tüm gücümle kasıklarına tekme attım.

Uzun zamandır savunma dersleri alıyordum ilk hareket işe yaramıştı. Yurda doğru koşmaya başladım. O yerde kıvranırken ama o kadar çok titriyordum ki ayakta durmakta zorlanıyordum. Yetişti ve beni yine arkamdan yakaladı. Ağzımı kapatmak için yeltendiğinde tüm gücümle kafamı geriye doğru attım burnu kırıldı acısıyla beni bıraktı. Ona döndüm delirmiş gibiydi üzerime saldırdı ama elindeki bıçağı karanlıktan fark etmemiştim ona tekme atarken bıçak kasığımı kesti. Yere düştüm tam üzerime yine geliyordu ki çığlıklarıma güvenlikler geldi ve onu yakaladılar beni de hemen hastaneye götürdüler sınav gününe kadar hastanede kaldım. Yine çok kan kaybetmiştim. Sonrada oradan ayrıldım zaten.

O herifte hapiste hala. Evinde bir sürü fotoğrafımı buldu polisler uzun süredir beni izliyormuş. Daha işe başlamadan takip ediyormuş. İşe de beni kaçırmak için girmiş. Hep ders çalışırken okula gidip gelirken çekilmiş fotoğraflarımı gösterdiklerinde polisler çok korkmuştum".

Artık hıçkırıklarım şiddetlenmişti. Kerem bana sarıldı "özür dilerim anlattırmamalıydım sana bunu" dedi. "Ben bundan çok utanıyorum kerem kendimi kirlenmiş gibi hissettim aylarca. Sen her o yaraya dokunduğunda ben o karanlık geceye geri dönüyorum lütfen artık dokunma" dedim. Kerem ben böyle dememişim gibi yarama elini sürmeye devam etti. "Aslım bu yarandan sakin utanma. Bu yara senin ne kadar güçlü biri olduğunu hatırlatsın sana. Bana hep bunu hatırlatacak çünkü. Sen çok güçlü ve onurlu birisin. Kendini ölmek pahasına karşı korumuşsun. Birçok kadın sırf savaşamadığı için canından bedeninden ve ruhundan vazgeçip sessiz kalıyor o sırada. Sense yılmamış senden çok daha güçlü biri ile savaşmışsın.

Hani hep diyorsun ya ben hayatin mağlubuyum diye aksine sevgilim hayat sana mağlup oluyor her seferinde bazen ben bile senin güçlü olmana sığınıyorum. Aslı dahi bu kadar güçlüyken ben güçsüz olursam onu kaybederim diye düşünüp senin gücünden destek alıyorum. Simdi o yara izine tekrar bak aslım bu yara senin hayata attığın en büyük golü simgeliyor sakın unutma bunu o gecenin tüm kötü anılarını sil ve sadece hayata attığın golü düşün sevgilim" dedi.
Yine içimde ki tüm irini akıtmıştı. Kerem yine bir yaramı daha önce kanatmış içini boşaltmış ve iyileştirmişti. O konuştukça o gecenin görüntüleri uzaklaştı benden kokuları gitti burnumdan. Onun yanında olmak yine iyi gelmişti. Sarıldım ona "hiç bırakma beni" dedim ve uyuduk sabah uyandığımda sevgilim beni sıkıca sarmıştı sırtım göğsüne yapışmıştı. Onu uyandırmadan yüzümü ona döndüm. Elim ister istemez yara yerime gitti artık eskisi gibi acımıyordu. Sevgilim doğru söylüyordu o yaradan utanmam değil gururlanmam lazımdı. Sevgilimin kokusunu içime çektim. Onu bulduğum için çok şanslıydım. Birden yüreğime bir sızı doldu. Ya onu kaybedersem ya benden bıkar ve beni bırakırsa çok korktum gözümden akan yaşa engel olamadım. Bu sırada sevgilim uyanmıştı "günaydın ömrüm çimen gözlüm neden ağlıyorsun" diye sordu hemen. "Kerem benden hiç bıkıp sıkılma beni hiç bırakma tamam mı" dedim. "Ömrüm ne bıkması sıkılması ben seni yanımdayken bile özlüyorum ben seni öpmeye koklamaya doyamıyorum. Bazen sen benden bıkıp sıkılırsan diye çok korkuyorum sende hiç bırakma beni tamam mı" deyip bana sarıldı.