ASLI (Bir Kalp İki Aşk 1#) #wattys2020

Aslı Bölüm 19

Söz verdiğim gibi cumartesi yeni bölüm geldi. İyi okumalar umarım beğenirsiniz. Bol yorum ve beğenilerini bekliyorum.

Doğumhanenin önünde murat ve Bekir karşılıklı volta atıyor "hayır bizi neden almıyorlar ki" diyen Bekir'e murat "oğlum sen sürekli kan görünce bayılmasan alacaklardı" diyor onun verdiği cevaba "ameliyathaneye girer girmez tansiyonu düşen adam mı bunu söylüyor" diyordu Bekir. Dokuz ay çabuk geçmiş bizim acemi babalar aynı ana nasıl denk getirmişlerdi bilmiyorum ama önce Murat'ın hastaneye gidiyoruz çabuk gel diyen ardından da Tuğba için kalktık elif de doğuruyor diyen Bekir'in telefonu ile kendimi hastaneye nasıl attım bilmiyordum. Allahtan çıkarken havlu sabahlığımı giymiştim. Ben hastaneye geldiğimde Lara da yeni geliyordu ve ikimizde birbirimize bakıp kahkahalarla gülüyorduk. "Yok, yok sizin ailede adet haline geldi bu uygunsuz saatlerde doğurmak" diyordu. "Boş ver sen onu da ikisini aynı anda nasıl doğurtacaksın onu söyle" diyerek dalga geçiyordum Lara ile "ne ikisini mi Tuğba tek değil mi" deyince "promosyon olarak Elif'i de getirmişler" dedim. "Ay bende bu Bekir niye arayıp doğuma gidiyoruz çabuk gel diyor dedim" deyip daha hızlı koşan Lara'nın arkasından bende murat ve kadirin yanına geçmiştim.

İkisi de doğum için hazırlanmış ameliyathaneye girmiş on dakika olmadan yüzleri bembeyaz dışarı çıkmışlardı. Onları çıkaran hemşire "hanımlarını doğurtmamız lazım bu adamlarla siz uğraşın" demiş geri içeri girmişti. Ali abi ve kadir kahkahalarla bunların haline gülüyordu. Melek onlara yardımcı olmuş bizim babalarda volta atmaya başlamış birbirleri ile uğraşıyorlardı. Nihayet bebekler çıkmış bir kız bir erkek bebek babalarına gösterildikten sonra yeni doğan servisine götürülmüşlerdi. Elif ile Tuğba da yarım saat sonra çıkarılmış istekleri doğrultusunda ikisi de aynı odaya alınmışlardı.

Bebekler gelmiş kız bebeğimize gece ismi oğlumuza da Ömer'in isteği ile Arda Murat'ın isteği ile de Kerem ismi verilmişti. Murat'ın bu isteği beni çok duygulandırmıştı. Artık ailemizde yeni bir kerem vardı. İsimler adet üzere Mustafa baba tarafından kulaklarına okunmuş hediyelerimizi takmış ve ertesi gün gelmek üzere anneleri yanlarında bırakıp evlerimize gitmiştik. Sabah erkenden Ömer ile hastaneye geldik. Oğlum yeni kardeşler geldi diye çok mutluydu. Ardanın yanına yanaşmış "ayda çabuk büyümen lazım korumamız gereken iki kızımız var" demiş gecenin yanına gidip "cece masal ile çok iyi anlaşacaksınız ikinizde çok sesli ağlıyorsunuz" demişti.

Ömer bu tatlı halleri ile kucaktan kucağa dolaşıyor baba eksikliğini nerede ise hiç hissetmiyordu. Ya da ben öyle zannediyordum. Keremsiz zaman çok zor geçmiş öleli bir buçuk yıl olmuştu. Günlerin nasıl geçtiğini nerede ise artık anlamıyordum. Çocukların peşinden koşturmaktan onların eksik yanlarını tamamlamaya çalışmaktan çoğu gün akşam nasıl oldu fark etmiyordum. Keremsiz geçen günlere inat acımda bir gram azalma olmamış her geçen gün ona olan özlemim artmıştı...

Bugün kerem ile tanışma yıldönümümüze gözümü açmıştım tam yedi sene önce bugün keremle yolda çarpışmış hayatımız birbirine bağlanmıştı. Bugün sadece tanışma yıldönümümüz değildi keremin öldüğü yaştaydım aynı zamanda. Üç gün önce yirmi beş yaşına basmış iki çocuklu yapayalnız bir kadın olarak açmıştım gözlerimi güne. Bu senede aramıza yeni bir can katılmış masal iki yaşına bastıktan iki gün sonra meleğin oğlu demir aramıza katılmıştı. Keremsiz geçen otuz iki ay, yüz yirmi sekiz hafta, sekiz yüz altmış sekiz gün olmuştu...

Bu hesap saat dakika saniye olarak devam edip gidiyordu her gün. Yokluğuna alışmış ama acısını ilk günkü gibi hissediyordum. Keremsiz günlerime güneş doğmuyor gökyüzüm hep karanlıktı. Çocuklarıma sığınmış acımı onlarla unutmaya çalışıyor, onlara babalarının yokluğunu hissettirmemek için çaba sarf ediyordum. Bunda başarılı olduğumu düşündüğüm bir gece Ömer odasında oturmuş masalı karşısına almış "bak masal kadiy dayım bizi sevmeye devam edecek ama aytık onunda biy oğlu var bizi biyaz daha az seveyse üzülme tamam mı" diyordu.