part(6) Zawgyi

121 7 0
                                    


အေတြးကိုယ္စီနဲ႕ ခဏတိတ္ဆိတ္သြားမိၾကၿပီး ခဏအၾကာမွာ တရိပ္ရိပ္ေျပးေနတဲ့ရထားကအရွိန္နည္းနည္းက်လာတယ္။

ေ႐ႊဝတ္မႈန္အေက်ာ္ ငါး႐ြာေျမာက္ကိုေရာက္ၿပီ။
ဒီ႐ြာမွာခဏပဲရပ္မွာပါ။ ဘူတာအေသးတစ္ခုပဲျဖစ္ၿပီး ႐ြာထဲကေနထြက္ေရာင္းတဲ့ ထမင္းထုတ္ကနာမည္ႀကီးတာမို႔ ရထားစီးခရီးသည္ေတြဟာ ညစာကို ဒီ႐ြာကထမင္းထုတ္ပဲ ဝယ္စားတတ္ၾကပါတယ္။
ေ႐ႊဝတ္မႈန္ဘူတာမွာ စားတတ္တဲ့သူေတြရွိေပမဲ့ ဒီ႐ြာေလးက နာမည္ေက်ာ္ထမင္းထုတ္ကိုဝယ္စားၾကတဲ့သူေတြက ပိုမ်ားပါတယ္။

Nova က ျပတင္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္တယ္။
ဝါက်င့္က်င့္မီးေရာင္နဲ႕ ဘူတာကို လွမ္းျမင္​ေနရတယ္။
ဘူတာ႐ုံထဲက လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြနဲ႕ ညခရီးသည္ေတြကိုလဲ လွမ္းေတြ႕တယ္။ မီးေရာင္ေလးေတြလက္ေနတဲ့ၾကားမွာ ထမင္းထုတ္သည္ေလးေတြကိုလဲ ျမင္ရတယ္။
ေခါင္းေပၚမွာ ႐ြက္ထားတဲ့သစ္သားဗန္းေလးေတြထဲမွာ ဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြထြန္းညွိထားတာမို႔ ဖက္ထမင္းထုတ္ေလးေတြကိုလဲ ျမင္ေနရပါတယ္။ သူတို႔က ထမင္းထုတ္ေတြကိုဗန္းနဲ႕ထည့္ ေခါင္းေပၚ႐ြက္ၿပီး ရထားအလာကိုေစာင့္ၾကတယ္။ ထမင္းထုတ္ဗန္းထဲမွာ ထြန္းထားတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္မီးေလးေတြေၾကာင့္ အေဝးကၾကည့္ရင္ တမ်ိဳးလွေနတယ္။

.
.
.

"ညစာ.... ထမင္းထုတ္ပဲစားမွာလား..."

တက္ဘုန္းလူက Nova ကိုေမးတယ္။

"ဟုတ္တယ္ဗ်.... ထမင္းထုတ္ဝယ္စားမွာ"

ခပ္ေျဖးေျဖးေအးေအးနဲ႕ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျပန္ေျပာတဲ့ Nova ကို တက္ဘုန္းလူ ေငးေနမိတယ္။
တက္ဘုန္းလူဆိုတာ လူကဲခတ္ရာမွာ တစ္ဖက္ကမ္းခတ္မွ်ကြၽမ္းက်င္သူပါ။ တက္ဘုန္းလူ စစ္ေမးလာသမွ်ေသာ အမႈကိစၥမ်ားက လြယ္လြယ္ကူကူေပၚေပါက္ခဲ့တာခ်ည္းသာ။
အခုေတာ့ တည္ၿငိမ္ျပလိုက္ လန့္ျပလိုက္ျဖစ္ေနတဲ့ Nova ေၾကာင့္ တက္ဘုန္းလူမွာ တစ္ခါမွမျဖစ္ဖူးတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြျဖစ္လာတယ္။

သူ႕ကို တက္ဘုန္းလူေမးခြန္းေမးရင္ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာျပန္ေျဖတတ္ပါတယ္။
သို႔ေသာ္.... သူ႕လက္ေတြက... တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အခ်င္းခ်င္း ဆုပ္ေခ်ေနတတ္တယ္။ သူ႕ေျခေထာက္ေတြကိုလဲ ၾကာၾကာၿငိမ္မထားဘူး။ တလႈပ္လႈပ္လုပ္ေနတာ​ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ခဏေနရင္ ေျခခ်ိတ္ထိုင္တယ္။ ေနာက္ခဏေနရင္ ေျခေတြကိုဆန့္လိုက္တယ္။ ေနာက္ထပ္ခဏအၾကာမွာ ခုံေအာက္ကိုဒူးေကြးၿပီး သြင္းထိုင္လိုက္ျပန္တယ္။
ဒါက... စိတ္လႈပ္ရွားရင္ သို႔မဟုတ္ ေတြးစရာမ်ားေနရင္ လုပ္တတ္တဲ့အက်င့္ေတြ။ လူကသတိမထားမိခင္ ခႏၶာကိုယ္က အလိုလိုျပတတ္တဲ့ အျပဳအမူေတြ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုဖိကိုက္ထားတတ္ေသးတာလဲေတြ႕တယ္။

On The Side Of TruthWhere stories live. Discover now