ဝုန်း....ဒုတ်....ဒုန်း...
ရုတ်တရက်....တစ်ချက်ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဆောင့်ခုန်ပြီး ဘေးကိုယိမ်းထွက်သွားတဲ့ရထား....
နိုဗာ့ကို ကာပေးရင်း တက်ဘုန်းလူက နိုဗာ့ဘက်ကိုစောင်းသွားတယ်။
"ဘာ.... ဘာဖြစ်တာလဲ.... မသိဘူး"
"အင်း.... ဘာဖြစ်တာလဲ မသိသေးဘူး... ငြိမ်ငြိမ်နေ"
တက်ဘုန်းလူကိုယ်လုံးနဲ့ ရထားနံရံကြားရောက်နေတဲ့ နိုဗာ့ကို ငြိမ်ငြိမ်နေဖို့ပြောရင်း တက်ဘုန်းလူ အသံတွေကိုနားစွင့်တယ်။
ရထားကအရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ခုတ်မောင်းလာတာမို့ ကျယ်လောင်တဲ့အသံနဲ့ လူးခါနေတယ်။
ကျွီ..... အီ....အီ....ဆိုတဲ့အသံရှည်ကြီးနဲ့အတူ ရထားကရပ်သွားပါပြီ။ အော်ဟစ်သံတွေက ဆူညံနေပါတယ်။
အားလုံးအိပ်ကောင်းနေတဲ့အချိန်မို့ လန့်သွားကြပုံရပါတယ်။
"တွဲချော်တာထင်တယ်.... "
အခြေအနေကိုသုံးသပ်ကြည့်ပြီး တက်ဘုန်းလူ ကောက်ချက်ချမိတယ်။
"ဟုတ်လား.... "
လူချင်းခွါမိကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရထားစောင်းနေတာ နိုဗာ့ဘက်မို့ တက်ဘုန်းလူက နိုဗာ့ဘေးကိုအရမ်းကပ်ကပ်ကြီးထိုင်မိနေတယ်။
ပြတင်းကနေတဆင့်အပြင်ကိုကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ကုန်တွဲရဲ့ရှေ့ကတွဲတစ်တွဲက ဘေးကိုစောင်းကျနေပြီ။
ကြားမှာကုန်တွဲရှိသေးတာမို့ တက်ဘုန်းလူတို့တွဲက လမ်းမချော်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ စောင်းတော့စောင်းသွားတယ်။ တွဲချော်တဲ့တွဲက လူသံသူသံတွေကျယ်လောင်ပွက်ထသွားပါတယ်။
ကုန်တွဲကလဲ စောင်းကျသွားတာမို့ ဒီညတော့ ရထားဆက်ထွက်ဖို့မလွယ်တော့ပါဘူး။
ရထားစက်မောင်းနဲ့ဝန်ထမ်းတစ်ချို့ ပြေးဆင်းလာတာတွေ့ရတယ်။
"နိုဗာ.... လူတွေလာရင်.... ရုပ်မပျက်နဲ့.... သွား... အိပ်စင်ပေါ်မှာအိပ်နေလိုက်.... ကိုယ့်သူငယ်ချင်းတွေရလာလိမ့်မယ်"
"အခု...အခုကဘာဖြစ်တာလဲ"
"တွဲချော်တာကွ.... ''
"အင်း.... "
နိုဗာက တက်ဘုန်းလူခိုင်းတဲ့အတိုင်း အိပ်စင်ပေါ်ကိုသွားအိပ်တယ်။
မကြာဘူး.... ရထားတာဝန်ရှိသူတွေ ကုန်တွဲရှိရာကိုရောက်လာကြတယ်။
YOU ARE READING
On The Side Of Truth
Short Storyလမ်း..... ကိုယ့်လမ်းကိုယ်လျှောက်ကြရင်း ကျောခိုင်းမိကြတယ်။ ကိုယ်မျက်နှာမူရာအရပ်ကို ဆက်ပြီးလျှောက်ရင်း ဝေးကွာသွားကြတယ်။ ကိုယ်ရွေးချယ်ရာလမ်းအတိုင်းလျှောက်ရင်း မင်းနဲ့တွေ့ဆုံခဲ့တာကတော့ အမှတ်တရပါပဲ။ ဒီလမ်းပေါ်မှာပေါ့.... တိတိကျကျဆိုရရင်... လမ်းပေါ်မှာမော...
