ၿမိဳင္ေဟဝန္ကို ေရာက္ေတာ့မယ္။
ၿမိဳင္ေဟဝန္က ဘယ္ဘူတာဆိုတာသိရဖို႔ လြယ္တယ္။
နိုဗာ့ကိုၫႊန္ၾကားကတည္းက ျမစ္ကူးတံတားကိုေက်ာ္ၿပီး ေရွ႕ဘူတာက ၿမိင္ေဟဝန္လို႔ေသခ်ာေျပာျပထားၿပီးသား။ တံတားကိုလွမ္းျမင္ေနရၿပီ။
"မ်က္ႏွာသစ္လိုက္အုံးမယ္ေနာ္....''
ေျပာရင္း နိုဗာက ထသြားတယ္။
နိုဗာ့ေက်ာမွာ ေက်ာပိုးအိတ္ကိုလြယ္ရက္သားပဲ။ ေက်ာပိုးအိတ္ကို လုံးဝမခ်တမ္းလြယ္ထားတာ။ အထဲပစၥည္းအေလးခ်ိန္နဲ႕ ေလးေနမွာသိတယ္။ ဒါေပမဲ့ တက္ဘုန္းလူက ေက်ာပိုးအိတ္ခဏခ်ထားပါလားလို႔မေျပာရဲဘူး။
သိတဲ့အတိုင္း နိုဗာ အထင္လြဲတာမ်ိဳး မခံနိုင္ေတာ့ဘူးေလ။
ခဏေနေတာ့ နိုဗာက ကိုယ္လက္သန့္စင္ၿပီး အဝတ္အစားပါလဲကာ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ဦးထုတ္ကေတာ့ ေဆာင္းထားဆဲ။ ဂုတ္ေပၚကိုျဖန့္ခ်ထားတဲ့ ဆံပင္ရွည္ေတြျမင္ရတယ္။ ခုမွသတိထားမိတာ... နိုဗာ့ဆံပင္ကရွည္သားပဲ။ တစ္ညလုံးဆံပင္စည္းကာ ဦးထုတ္ေဆာင္းထားလို႔ မျမင္ရေပမဲ့ ခုမွဘာစိတ္ကူးေပါက္လို႔ ျဖန့္ခ်လိဳက္တယ္မသိ။ ေျဖာင့္စင္းစင္းဆံႏြယ္ညိုေလးေတြဂုတ္ေပၚမွာ တလြင့္လြင့္။
"ခင္ဗ်ားေရာ.... အေပါ့အပါးမသြားဘူးလား.... ဆင္းရကာနီးၿပီေလ.... ဟုတ္တယ္မွလား''
"အင္း.... ဟုတ္တယ္.... ဆင္းရေတာ့မွာ''
ရထားက အရွိန္မွန္မွန္နဲ႕ဆက္လက္ခုတ္ေမာင္းေနဆဲ။
ၿမိဳင္ေဟဝန္ကို ေရာက္လုၿပီ။
ရထားကရပ္မဲ့ပုံမရွိေပမဲ့ အရွိန္ေတာ့ ေလ်ာ့လာတယ္။
နိုဗာက ရထားအတက္အဆင္းေပါက္မွာ မတ္တပ္ရပ္ေနလိုက္တယ္။
အေျခအေနေပးရင္ ခုန္ဆင္းဖို႔အတြက္ေလ။
.
.
.
တက္ဘုန္းလူ အျပင္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ပဲထြက္လာခဲ့တယ္။ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ နိုဗာ့ကို စိတ္ခ်လက္ခ်နဲ႕ ေနမိၿပီး ကိုယ္တိုင္လဲအဝတ္လဲလွယ္ဝတ္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးနဲ႕ အကၤ်ီလဲေနမိတာေၾကာင့္ မဆိုသေလာက္ေလး ၾကာသြားမိတယ္။
ထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ.... တြဲေပၚမွာ နိုဗာမရွိေတာ့ဘူး။
ရထားက အရွိန္ေတာင္ျပန္တင္ေနေလၿပီ။
ВЫ ЧИТАЕТЕ
On The Side Of Truth
Короткий рассказလမ်း..... ကိုယ့်လမ်းကိုယ်လျှောက်ကြရင်း ကျောခိုင်းမိကြတယ်။ ကိုယ်မျက်နှာမူရာအရပ်ကို ဆက်ပြီးလျှောက်ရင်း ဝေးကွာသွားကြတယ်။ ကိုယ်ရွေးချယ်ရာလမ်းအတိုင်းလျှောက်ရင်း မင်းနဲ့တွေ့ဆုံခဲ့တာကတော့ အမှတ်တရပါပဲ။ ဒီလမ်းပေါ်မှာပေါ့.... တိတိကျကျဆိုရရင်... လမ်းပေါ်မှာမော...
