"ကိုယ္တို႔က.... တာဝန္ကို... လ်စ္လ်ဴ႐ႈလို႔မရတဲ့လူေတြ"
"အင္း...."
"သူမ်ားတကာ...အလုပ္ေတြလို...ပိတ္ရက္...နားရက္ဆိုတာလဲ.... ႐ွားတယ္"
"အင္း...."
"လူလြတ္ဆိုေတာ့.... ပိုဆိုးေသးတယ္... ''
"ေၾကာ္ျငါမဝင္လဲ.... သိတယ္လို႔"
"အဟင္း.... ေျပာျပတာပါ"
"အင္း...."
"အခုအေျခအေနေတြက... အရမ္းဆိုးေနေတာ့ကြာ.... သိလား.... တစ္ရက္မွမနားရဘူး"
အေျခအေနဆိုးသတဲ့လား...ႏိုဗာတိတ္ဆိတ္စြာေတြးေနမိတယ္။
"အင္း...''
"တာဝန္တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုက... ဆက္ေနတာပဲကြာ.... အားးးးလုံးဝမနားရသေလာက္ပဲ''
ေျပာေနရင္မွာပဲ ေျခေထာက္႐ွည္ေတြကိုထပ္ၿပီးဆန္႔လိုက္တဲ့အခါ တက္ဘုန္းလူရဲ႕ခႏၶာကိုယ္က ပိုၿပီးေလ်ာက်လာပါတယ္။ႏိုဗာကအသက္ကိုဖြဖြ႐ႈရင္း ကိုယ္ေလးကိုက်ံဳ႕လို႔ပဲ။
"ဟိုရက္ကပဲ.... တာဝန္တစ္ခုကို.... ကိုယ့္နယ္မဟုတ္ဘဲ....သြားခဲ့ရေသးတယ္"
"အဲ့လို....ရလို႔လား"
"ဘာကို.... ဘာေမးတာလဲ"
"ေၾသာ္... ကိုယ္တာဝန္က်တဲ့ေနရာမဟုတ္ဘဲ.... ေလွ်ာက္သြားၿပီးလုပ္လဲ....ရတယ္လားလို႔"
"ပုံမွန္ဆို...ဘယ္ရမလဲ...အခုက...သူ႕နယ္ေျမကလူကိုယ္တိုင္လုပ္လို႔မရတာေတြ....အမ်ားႀကီးေလကြာ... မင္း.... သေဘာေပါက္ေအာင္...ေျပာျပရရင္...."
ႏိုဗာ့က ပုခုံးနားကမ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္ေတာ့ငဲ့ၾကည့္မိတယ္။ သူက စကားကိုဆက္မေျပာေသးဘဲ မႈန္ကုတ္ကုတ္မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ေ႐ွ႕တူ႐ူကိုစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ ႏိုဗာက သူ႕ဆီကသတင္းစကားတစ္ခုၾကားရမယ္ထင္ၿပီး ရင္ခုန္ စိတ္လႈပ္႐ွားစြာ.....
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ.... တစ္ဖက္ရဲ႕ ဗ်ဴဟာေတြကိုသိခြင့္ရတာလဲ ဘုရားေပးတဲ့ဆုပါပဲ။
.
.
.
တက္ဘုန္းလူ စိတ္က ေလးလံလာတယ္။
ဒါမ်ိဳးကို တက္ဘုန္းလူ မလုပ္တတ္။
မလုပ္တတ္တာမွ တစ္ဖြဲ႕တည္းသားခ်င္းေတြကိုေတာင္ အေရးႀကီးကိစၥေတြမွာ ထုတ္ေျပာတတ္တဲ့သူ မဟုတ္။
Mission ေတြကို စုေပါင္းလုပ္ရတဲ့အခါမွာသာ အစည္းအေဝးခန္းထဲမွာ သူလဲၾကား ကိုယ္လဲၾကားအေၾကာင္းေတြပဲသိခ်င္သိရမယ္။ တစ္ကိုယ္တည္းလုပ္ေဆာင္မႈေတြကိုေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ေပးမသိခဲ့။
ႏိုဗာ့ကို ဘာေၾကာင့္ေျပာျပခ်င္ေနလဲမသိဘူး။
တက္ဘုန္းလူရဲ႕စိတ္ထင္ ႏိုဗာဟာ ကိုယ္တာဝန္ယူေျဖ႐ွင္းရမဲ့ အေၾကာင္းရင္းလို႔သိသြားတာေၾကာင့္မ်ားလား။
ႏိုဗာ့ကို ႏွေျမာေနတာလား။
ႏိုဗာ ထိခိုက္မွာကို မလိုလားေတာ့တာလား။
ကိုယ္တိုင္ကေရာ ဘယ္အခ်က္ေတြနဲ႔ ႏိုဗာ့ကိုယုံၾကည္ခဲ့တာလဲ။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ဘဝမွာ တစ္ခါသာျဖစ္ေပၚလာေသာ ေတြေဝျခင္းကို တက္ဘုန္းလူ စတင္ခံစားေနရပါၿပီ။ ဒါကပဲ တက္ဘုန္းလူကို စိတ္ပင္ပန္းေနေစတာပါ။
YOU ARE READING
On The Side Of Truth
Short Storyလမ်း..... ကိုယ့်လမ်းကိုယ်လျှောက်ကြရင်း ကျောခိုင်းမိကြတယ်။ ကိုယ်မျက်နှာမူရာအရပ်ကို ဆက်ပြီးလျှောက်ရင်း ဝေးကွာသွားကြတယ်။ ကိုယ်ရွေးချယ်ရာလမ်းအတိုင်းလျှောက်ရင်း မင်းနဲ့တွေ့ဆုံခဲ့တာကတော့ အမှတ်တရပါပဲ။ ဒီလမ်းပေါ်မှာပေါ့.... တိတိကျကျဆိုရရင်... လမ်းပေါ်မှာမော...
