"ကိုတက္ဘုန္းလူ.....''
"နိုဗာ.... ဘာျဖစ္လို႔လဲ...''
"အား.... ကိုတက္ဘုန္းလူ.... ကိုတက္ဘုန္းလူ''
"နိုဗာ.... နိုဗာ... ဘာျဖစ္တာလဲ.... ဘာျဖစ္တာလဲ''
နိုဗာက ေၾကာက္မက္ဖြယ္အိမ္မက္ေၾကာက့္လန့္နိုးလာပါသည္။ ေဘးက ကိုစစ္နိုင္ကလဲအတင္းလႈပ္ႏွိုးသည္။
အိမ္မက္..... ကမ္းပါးစြန္းတစ္ခုမွာရပ္ေနတဲ့သူ႕ကိုေတြ႕တယ္။ သူ႕မ်က္လုံးအၾကည့္ေတြက ေန႕တိုင္းေျခာက္လွန့္ေနတာမို႔ အိမ္မက္မက္သည္အထိလူကိုစိုးမိုးေနၿပီ။ ေဆြးေဆြးေငးေငးနဲ႕ေတာင္းပန္သလိုအၾကည့္... ကူကယ္ရာမဲ့ေနတဲ့ထိုအၾကည့္ကို နိုဗာသိသည္။ ရထားေပၚမွာ နိုဗာနဲ႕အတူတူလိုက္ခဲ့မယ္လို႔ဆုံးျဖတ္ၿပီး သူ႕ကိုနိုဗာက မယုံၾကည္သလိုေျပာမိဆက္ဆံမိရင္ၾကည့္တဲ့အၾကည့္ေတြ။
"မင္း.... ဘာျဖစ္တာလဲ...နိုဗာ.... ေရာ့....ေရေသာက္လိုက္အုံး''
"ဟုတ္.... ေက်းဇူးပါ''
ေရေလးတစ္ငုံကို အာစြတ္႐ုံေသာက္လိုက္သည္။
ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕တဲ့ေနရာေဒသမွာ ေသာက္ေရကရွားလြန္းတာေၾကာင့္ ေရရဖို႔ေနရာေတြေဝးလြန္းတာေၾကာင့္ ရွိတဲ့ေရကိုျဖဳန္းတီးဖို႔မေတြးရဲ။ ကိုယ့္အတြက္ နည္းနည္းေသာက္လိုက္ၿပီး ပိုတာကိုျပန္ေပးလိုက္တယ္။
"ကုန္ေအာင္ေသာက္ေလကြာ...မင္းေမာေနေသးတာေရာ''
စစ္နိုင္က သက္ျပင္းခ်ကာ နိုဗာ့ကိုၾကည့္မိတယ္။
ၿမိဳင္ေဟဝန္မွာတာဝန္ၿပီးဆုံးသြားၿပီး ေနာက္ထပ္mission တစ္ခုေစာင့္ေနရင္း နိုဗာက ေတာထဲကိုလိုက္ပါခြင့္ေတာင္းသည္။ စစ္နိုင္သြားသည့္ ေရွ႕တန္းထိ နိုဗာလိုက္ပါလာခဲ့သည္။ ေရွ႕တန္းမွာက အႏၱရာယ္မ်ားလြန္းသည္... မလိုက္နဲ႕ေျပာေပမဲ့မရ။
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ မတရားမႈေတြကိုေတာ္လွန္ဖီဆန္လိုသည့္စိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္သာ စုစည္းမိၾကတာ။ နိုဗာတို႔လူငယ္ေတြအားလုံးသည္ ကိုယ္ပိုင္ဘဝေတြမွာ ပင္ပန္းဆင္းရဲခံနိုင္သူေတြမဟုတ္ခဲ့ၾက။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ရေတာ့မွသာ ပင္ပန္းဆင္းရဲျခင္းေတြကို နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕သိၾကရသူေတြသာျဖစ္သည္။ ပိုဆိုးသည္က ေထာက္ပို႔ေတြကိုသင္ၾကားေပးသည့္ပညာႏွင့္ တိုက္ခိုက္ေရးသမားေတြကိုသင္ၾကားေပးသည့္ပညာေတြကမတူၾက။ ဒီတိုက္ပြဲကိုစတင္ပါၿပီဆိုကတည္းက ကိုယ္အားသန္ရာကိစၥေတြကိုသင္ယူခဲ့ၾကရျခင္းျဖစ္သည္။
ČTEŠ
On The Side Of Truth
Povídkyလမ်း..... ကိုယ့်လမ်းကိုယ်လျှောက်ကြရင်း ကျောခိုင်းမိကြတယ်။ ကိုယ်မျက်နှာမူရာအရပ်ကို ဆက်ပြီးလျှောက်ရင်း ဝေးကွာသွားကြတယ်။ ကိုယ်ရွေးချယ်ရာလမ်းအတိုင်းလျှောက်ရင်း မင်းနဲ့တွေ့ဆုံခဲ့တာကတော့ အမှတ်တရပါပဲ။ ဒီလမ်းပေါ်မှာပေါ့.... တိတိကျကျဆိုရရင်... လမ်းပေါ်မှာမော...
