"တစ္ရက္ေတာ့.... ႐ြာမွာပဲ...နားၾကရေအာင္.... ဒီမွာေဆးေလးဘာေလးလဲေသခ်ာ...ထည့္ရေအာင္... ေနာ္... ဒီမွာက... ဒဏ္ရာရလို႔နားရင္အဆင္ေျပတယ္... ႐ြာကလဲေစာင့္ေရွာက္ၾကတယ္''
တက္ဘုန္းလူရဲ႕ဒဏ္ရာေတြက ထင္တာထက္ပိုမ်ားတယ္။ မ်က္ႏွာေပၚက ဒဏ္ရာေတြထက္အဝတ္ခြၽတ္လိုက္ေတာ့မွပိုၿပီးျမင္မေကာင္းတဲ့ဒဏ္ရာေတြေတြ႕ရတယ္။ နိုဗာမ်က္ႏွာပ်က္မိတာေတာ့ ဝန္ခံပါတယ္။ ဒီလိုအနာခံၿပီး နိုဗာတို႔ယုံၾကည္ေအာင္လုပ္တာလား.... နိုဗာတို႔ကိုနည္းမ်ိဳးစုံနဲ႕ခ်ဥ္းကပ္တာလား.... ၿပီးရင္ နိုဗာတို႔တစ္ဖြဲ႕သားလုံးကို သတင္းေပးေတာ့မွာလားဆိုတာေတြ မေတြးနိုင္ေတာ့ဘူး။ ကိုတက္ဘုန္းလူ နိုဗာ့ကိုမရက္စက္နိုင္ဘူးဆိုတာ နိုဗာသိတယ္။ ဘယ္လိုသိလဲဆိုတာ နိုဗာလဲမေသခ်ာဘူးဆိုေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာခံစားခ်က္ေတြကစုၿပဳံတိုးဝင္လာသလိုမ်ိဳးႀကီး။ နက္နက္နဲနဲခံစားခ်က္ေတြလို႔ေျပာရမလားပဲ။
နိုဗာ့စိတ္ထဲမွာ ရန္သူကိုရန္သူလို႔သေဘာထားၿပီးရင္ဆိုင္လာခဲ့တာၾကာၿပီ။ နိုဗာက ႏွလုံးသားထဲအထိဆတ္ဆတ္ခါေအာင္နာလို႔ အသက္ေပးထားတဲ့သူေလ။ သူေသကိုယ္ေသ အဆုံးထိက်ရာေနရာမွာဝင္ၿပီးတိုက္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာၿပီးသား။
အခုမွ..... ခက္ေတာ့တာပါပဲ။ ေရွ႕ကဒဏ္ရာေတြနဲ႕လူက နိုဗာ့ကို ထူးဆန္းတဲ့ခံစားခ်က္ေတြခံစားရေစတယ္။ ကဲ..... အခုေတာ့ရွိေစဦး.... ဒီဒဏ္ရာေတြေပ်ာက္မွ ေသေသခ်ာခ်ာအစီအစဥ္ခ်ေတာ့မယ္။ အခုက သူ႕ဒဏ္ရာေတြသက္သာေစဖို႔အေရးႀကီးတယ္။
ကိုစစ္နိုင္ကေတာ့ တက္ဘုန္းလူကိုအရမ္းမယုံရဲေသးဘူးလို႔ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ကိုတက္ဘုန္းလူကိုဦးေဆာင္ၿပီးကယ္တင္ခဲ့တာလဲ ကိုစစ္နိုင္ပဲေလ။
ကိုတက္ဘုန္းလူနဲ႕ကိုစစ္နိုင္တို႔ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ၾကတဲ့ဌာနမတူၾကေပမဲ့ တစ္ေယာက္သတင္းတစ္ေယာက္ၾကားဖူးၾက သိဖူးၾကပါတယ္။ ကိုတက္ဘုန္းလူက အရမ္းသတင္းႀကီးၿပီး ေတာ္ေသာထက္ေသာလူတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္လို႔ ကိုစစ္နိုင္ကေျပာပါတယ္။ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး သတၱိလဲရွိတယ္တဲ့။ ဒါေတာ့ နိုဗာလဲသိပါသည္။
တက္ဘုန္းလူက တာဝန္ကိုသည္းႀကီးမည္းႀကီးလိုက္တတ္သူ အဆုံးထိေက်ပြန္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ကိုစစ္နိုင္ကေစာင့္ၾကည့္ခ်င္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး ကိုတက္ဘုန္းလူသာ သူလွ်ိုျဖစ္ခဲ့ရင္လဲ သူ႕ကိုပဲဖမ္းမိရင္ရတယ္ဆိုတဲ့စိတ္။ ေတာထဲကေန တိုက္ပြဲဝင္ေနတဲ့သူေတြကိုေတာ့ ေနရာအေနအထား ပိုင္ဆိုင္မႈအေနအထား ဘယ္သူေတြေထာက္ပံ့ေနသလဲ ဘယ္ေလာက္ထိအႏၱရာယ္ေပးနိုင္သူေတြျဖစ္ေနၿပီလဲဆိုတာကို မသိေအာင္ကာကြယ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့အေတြးရွိတာမို႔ ကိုတက္ဘုန္းလူကိုတကယ့္စခန္းအထိေခၚမသြားနိုင္ေသးဘူးတဲ့။
YOU ARE READING
On The Side Of Truth
Short Storyလမ်း..... ကိုယ့်လမ်းကိုယ်လျှောက်ကြရင်း ကျောခိုင်းမိကြတယ်။ ကိုယ်မျက်နှာမူရာအရပ်ကို ဆက်ပြီးလျှောက်ရင်း ဝေးကွာသွားကြတယ်။ ကိုယ်ရွေးချယ်ရာလမ်းအတိုင်းလျှောက်ရင်း မင်းနဲ့တွေ့ဆုံခဲ့တာကတော့ အမှတ်တရပါပဲ။ ဒီလမ်းပေါ်မှာပေါ့.... တိတိကျကျဆိုရရင်... လမ်းပေါ်မှာမော...
