"ကို....တက္....ဘုန္း....လူ..."
နိုဗာက တက္ဘုန္းလူရဲ႕လက္ထဲမွာ ဖရိုဖရဲနဲ႕ပါလာပါတယ္။ လန့္ၿပီး ေအာ္တဲ့အသံေလးနဲ႕ ေအာက္ကိုေရာက္လာတယ္။
လူခ်င္းထိကပ္လုနီးပါးထိ တက္ဘုန္းလူက ဆြဲခ်လိဳက္တာပါ။
"နိုဗာ.... နိုဗာ.... မင္း... အရမ္းကို.... အႏၱရာယ္မ်ားတာပါလား"
နိုဗာ့မ်က္မွာကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ကာ တက္ဘုန္းလူေျပာမိတယ္။ ဘာေၾကာင့္စိတ္လႈပ္ရွားေနတာလဲ ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ မသိေသးဘူး။ တက္ဘုန္းလူရဲ႕ဘဝမွာ နိုဗာနဲ႕ေတြ႕မွ ကိုယ့္ကိုကိုယ္နားမလည္နိုင္တာေတြမ်ားလာတာကို သတိထားမိ႐ုံေလးပါပဲ။
အခုက တက္ဘုန္းလူ ဘာမ်ားျဖစ္တာပါလိမ့္။
အဲ့ဒါကိုအေျဖမသိရေသးခင္ နိုဗာ့ကို အခုထက္ပိုၿပီးနားလည္ခ်င္တယ္။
"တကယ္.... မယုံတာလား..."
"ဟင္...."
နိုဗာ့က တက္ဘုန္းလူရဲ႕ေမးခြန္းေၾကာင့္ ေမာ့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ အရမ္းကိုနီးကပ္သြားတဲ့မ်က္ႏွာ ႏွစ္ခု....
နိုဗာက ခ်က္ခ်င္းပဲ ေခါင္းကိုငုံ႕ခ်ပစ္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။
တက္ဘုန္းလူကလဲ နိုဗာ့ေမးေစ့ကိုလက္နဲ႕ပင့္ေမာ့္ပစ္လိုက္တယ္။ အေငးသားနဲ႕ တက္ဘုန္းလူကိုေမာ့္ၾကည့္ေနတဲ့ နိုဗာ့မ်က္ဝန္းနက္နက္ကေလးေတြ....
ရွက္သြားသလိုလိုထင္ရတဲ့အခါ နိုဗာက ႏုငယ္ၿပီးခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။
တက္ဘုန္းလူေရာနိုဗာေရာ စကၠန့္ပိုင္းေလာက္ၿငိမ္က်သြားၿပီး... ခဏအၾကာမွာ....ႏွစ္ေယာက္လုံး...လန့္သြားၾကတယ္။ ဝုန္းဒိုင္းႀကဲသြားတဲ့ ရင္ဘတ္ထဲကအသံေတြက ႏွစ္ေယာက္လုံးမွာ တၿပိဳင္နက္ျဖစ္ေပၚသြားၿပီး လက္ရွိအေျခအေနကိုသုံးသပ္မိတဲ့အခါ.....
"ခဏ.... ခဏေလး... ဖယ္ပါ"
နိုဗာ့ခါးေပၚက တက္ဘုန္းလူရဲ႕လက္ေတြကို နိုဗာ့ကဆြဲဖယ္တယ္။ မ်က္ႏွာကိုလႊဲကာ တုန္ရီေနတဲ့အသံနဲ႕ ေျပာေနတယ္။
"ေျပာ.... ဘာလို႔မယုံတာလဲ.... ကိုယ္ကျဖင့္....မင္းကို... ယုံရတယ္ေလ"
တက္ဘုန္းလူကလဲ ဇြတ္.... ဘာေၾကာင့္မ်ား ပိုင္စိုးပိုင္နင္းလုပ္မိတာပါလိမ့္။
နိုဗာက အခုမွေတြ႕တဲ့လူ.... ၿပီးေတာ့.... ဆန့္က်င္ဘက္က လူ။
ေၾသာ္....ခုေတာ့ ဆန့္က်င္ဘက္ကေန တစ္ဖက္ထဲျဖစ္သြားတဲ့လူ။
YOU ARE READING
On The Side Of Truth
Short Storyလမ်း..... ကိုယ့်လမ်းကိုယ်လျှောက်ကြရင်း ကျောခိုင်းမိကြတယ်။ ကိုယ်မျက်နှာမူရာအရပ်ကို ဆက်ပြီးလျှောက်ရင်း ဝေးကွာသွားကြတယ်။ ကိုယ်ရွေးချယ်ရာလမ်းအတိုင်းလျှောက်ရင်း မင်းနဲ့တွေ့ဆုံခဲ့တာကတော့ အမှတ်တရပါပဲ။ ဒီလမ်းပေါ်မှာပေါ့.... တိတိကျကျဆိုရရင်... လမ်းပေါ်မှာမော...
