Unicode
Chapter (3.1)
အစမ်းစာမေးပွဲသာဖြစ်တဲ့ အတွက် အတန်းထဲက ခုံတွေနဲ့ နေရာတွေကပြောင်းလဲသွားခြင်းမရှိပေ။
စာသင်ခန်းက တိတ်ဆိတ်နေပြီး ဘောပင် ထိပ်နှင့် စာရွက်ခြစ်သံ တရွှမ်းရွှမ်းသာ ကြားရလေသည်။
ချင်းလောင် သူရေးနေတာ ပြီးနေတာကြာပြီဖြစ်သည်။သူ့မှာ ဘာမှလုပ်စရာမရှိတော့တဲ့ အတွက် ခုံစောင်းပေါ်မှာပဲ အိပ်နေလိုက်တဲ့အချိန် သူ့ဘေးခုံစောင်းဆီမှ လူရဲ့ လှောင်ရီသံကို ကြားလိုက်ရသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
ရီ ရီ၊ မင်းပို ရီလေလေ ရလဒ်ထွက်ပြီးတဲ့နောက်မှာ မင်းအမူအရာလေး ပိုကောင်းလေလေ ဖြစ်မှာပေါ့။
ဒါပေမယ့် ဒါက အဓိက အကြောင်းတော့မဟုတ်သေးဘူး။အဓိက အကြောင်းကတော့ နောက်လာမယ့် ဇာတ်ညွှန်းပဲ။
စာမေးပွဲစောင့်တဲ့လူက အင်္ဂလိပ်ဆရာမ လှလှလေး ဖြစ်သည်။သူက အဖြေလွှာတွေကို သိမ်းပြီးတဲ့နောက်မှာ သူမစိန်လက်စွပ်ကို ယူဖို့မေ့သွားလိမ့်မည်။အဲ့ဒီလပ်စွပ်က သူမကောင်လေးက သူမကို လက်ထပ်ခွင့်တောင်းတဲ့အနေနဲ့ပေးထားတဲ့ လက်စွပ်ဖြစ်ပေသည်။ချင်းလောင်နားမလည်တာက ဘာလို့သူမက ဒီလောက်အရေးကြီးတဲ့ အရာကို ချွတ်ထားပြီး ပြန်ယူဖို့ မေ့သွားလဲ ဆိုတာပဲ။ဖြစ်နိုင်တာကတော့ စာရေးတဲ့လူက ဇာတ်ညွှန်းကို ချောချောမွေ့မွေ့ ဆက်သွားနိုင်ဖို့ လုပ်ထားတာ ဖြစ်နိုင်သည်။
မူလပိုင်ရှင်က လက်စွပ်ကို သုံးပြီး ရဲ့ချန့်ကို အပြစ်ပုံချခဲ့တဲ့အတွက် ရဲ့ချန့်က တော့ အပြစ်အနေနဲ့ ကျောင်းထုတ် ခံခဲ့ရတာ ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ဇာတ်လိုက်မိန်းကလေးကနေ ဇာတ်လိုက်အတွက် အဖြစ်မှန်ကို ရှာတွေ့သွားလိမ့်မည်။နောက်ဆုံးမှာတော့ ရဲ့ချန့်ရဲ့ ဖြူစင်မှုကို ပြန်လည်ရရှိခဲ့ပြီး ဇာတ်လိုက်မိန်းကလေးအပေါ်သူ့ အချစ်တွေကလည်း တဟုန်ထိုးကို တိုးသွားတော့သည်။
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ချင်းလောင်ကတော့ လုံးဝဒီလိုလုပ်ဖို့စိတ်ကူးမရှိ။သူရောက်လာတဲ့ အတွက် ဇာတ်ညွှန်းကပြောင်းသွားမလားလဲ သူမသိပေ။
