Owning What's Mine (COMPLETED)

C-06: Traveling Alone

Hindi ako mapalagay sa pagsakay ko ng mag-isa. Halos isang oras na rin na nasa himpapawid ang sinasakyan kong eroplano pero hindi pa rin mawala sa sistema ko ang kaba. I usually overthink everytime I am alone especially, I still have to wait more than 2 hours.

"Here's your foods, Ma'am," anang flight attendant at binigay sa akin ang mga pagkain na dala niya.

"Thank you!" pagpapasalamat ko at tinanggap iyon.

Umalis naman agad siya pagkabigay ng mga pagkain kaya sinarado ko na ang pinto ng cabin na kinalalagyan ko ngayon.

I picked the Business Class seats ticket because I want more privacy. Mabuti nga may sarili akong pera na naipon mula sa mga prices na nakuha ko sa mga naipanalo kong competitions.

Actually, I am an introvert type pf person. It is really awkward for me to face too many people but because I am the only daughter before of Vinzella's family, I need to be in public. I should talk to many people, so I can be my father's ideal type. I force myself to socialize even it has really hard for me to do that. Kinakain ko na lang ang hiya ko para hindi ma-disappoint si Papa.

I stalked Angela's social media accounts and they already in Chiang Mai, where the competition will be held. Muntik ko ng maitapon ang cellphone ko dahil sa inggit at galit.

Mabuti pa siya may complete family picture habang kami noong buhay pa si Mommy ay walang gaanong pictures, ang last na family picture namin ay iyong pagbinyag at first birthday ko.

"I will never let you happy," matigas kong sambit habang nakatingin sa picture ng tatlo.

Mas kumulo pa ang dugo ko nang makita kong may pictures si Angela at Ked. They're just standing there while smiling; Angela is with her angelic smile while Ked is with his genuine simple smile.

Para bang kumirot ang puso ko nang makita iyon lalong-lalo na ang mga nababasa kong comments na puno ng panunukso sa kanilang dalawa. I even read some comments of his fans creating a name of their so-called-loveteam.

Angela is not officially announced as the first daughter of my father, but almost everyone already accepted her. They even love her because of her angelic face and pure kindness.

How I wish, they can praise me like that... But, my image is already marked as masungit and maarte.

Ang sakit pala, yung hindi mo pa tanggap lahat pero karamihan ng taong nakapalibot at nakakakilala sa 'yo ay tanggap na.

Ramdam kong namamasa na ang mga mata ko kaya ipinikit ko na lamang ang mga ito para hindi matuloy ang pamumuo ng luha, sa pagpikit na ito ay nakatulog ako.

Nagising na lang ako dahil sa announcement ng Flight Attendant kaya inayos ko na ang sarili at ang mga gamit ko.

After more than three hours, I am already here in Bangkok airport. Inusisa pa nila ang dala kong visa and other necessaries that they need to check and after that they let me go so I get in the plane again for another more than 1 hour flight to go to Chiang Mai.

Nakakapagod sa byahe pero kailangan kong magtiis lalong-lalo na't mag-isa ako. Lakasan na lang ng loob ang puhunan ko rito.

***

At last! I'm already here!

Hinanap ko ang place kung saan magaganap ang contest at saka nag-book ng hotel na malapit doon.

I send a pictures to the school committees as a proof that I'm already here.

Hindi ko alam kung saan nag-book ng hotel ang tatay ko at ang bago niyang pamilya, at wala rin akong balak alamin basta nandito ako para kay Ked.