Clara's Point Of View
Hindi madaling mag-move on.
Hindi madaling hanapin ang sarili.
Hindi madaling maging okay.
Pero sa nagdaan na anim na taon ay masasabi kong maayos ako kahit hindi na ako ang dating Clara.
Sa halos anim na taon na pagkawala ko ay si Haru ang kasa-kasama ko, nitong nakaraang tatlong taon lang nang muli kong makita at makasama si Mizzy.
I know Mizzy did something to save me and I appreciated it but this is my life, this is my destiny, I should shoulder this kind of responsibility than giving it to someone else.
"Everything's good! You're free to go, Boss," wika ni Mizzy habang nakangiti.
"How about you? You will not come with us?" tanong ko kay Haru na maikli na ang buhok at may suot ng salamin sa mata.
"I can't. For the mean time, I will be the one who will hold your position. You know that, Clara," sagot at paliwanag nito.
"Oo nga pala... How about leave it to your brother-in-law?" pagbibiro ko.
"We don't have a relationship, Clara!" agad na pagtanggi ni Mizzy.
I know, she's pissed because she already called me in my name.
"Okay, You are not in a relationship," pang-aasar ko pa na mas kinasimangot ni Mizzy.
"Sora, you know you can't be with him," seryusong usal ni Haru habang nakatingin sa kapatid niya.
"I know! Kaya nga wala kaming relasyon!" pagtanggi pa nito.
"Easy, Mizzy," wika ko at tinapik-tapik pa ang balikat niya.
"Anyway, I'm serious about leaving my position to him temporarily. He's been loyal for me for six years by the help of Mizzy, so I think, he's worth for my trust," sabi ko, nakatanggap naman ako ng buntonghininga galing kay Haru.
"Fine, I'll come with you," pagsuko nito na kinangiti ko naman.
"Glad to hear that," nakangiting wika ko at naglakad na papunta sa panibagong kwarto.
"How's your day?" I asked.
"Still the same," bagot na sagot nito at pumahalumbaba sa lamesa.
"Aalis muna ako," paalam ko na kinakuha naman ng atensyon niya.
"Where?"
"In my country."
"Can I come?"
"No, you can't."
Nalungkot naman siya sa sinabi ko.
"Okay, I understand. Jibun o daiji ni shite kudasai."
Tumango ako sa bilin niya. "Hai, ittekimasu!"
Pagkatapos ng pag-uusap namin ay tuluyan na akong umalis kasama ang magkapatid na Kaneko.
"I will go back as Clara, I should always remember that," wika ko sa sarili ko habang naghihintay sa flight namin.
Hindi nagtagal ay sumakay na kami sa eroplano na sasakyan namin. Sa totoo lang pwede namang sumakay kami sa private plane kaso bilang Clara ako uuwi, hindi bilang ibang tao.
Halos apat na oras din kaming nasa ere bago tuluyan nag-landing ang sinasakyan naming eroplano.
"It's been a while, Philippines," usal ko.
Bahagyang linilipad ang wavy hair ko na kulay pula, my hair is with it's same length before but I just decided to curled it up and colored it.
Hindi naging hassle ang byahe pagkababa sa airport dahil may agad na sumalubong na tauhan namin na may dalang van na maghahatid sa destinasyon namin.
BINABASA MO ANG
Owning What's Mine (COMPLETED)
Beletrie"I just want to feel love but everyone see me as a crazy bitch who always wants an attention. Kailan kaya ako magiging kamahal-mahal? Kailangan kaya mapapasaakin ang dapat sa akin?" -Maria Clara Vinzella (The Protagonist but Villain of her story)
