Zawgyi (63)

440 28 0
                                    

" အင္း......"

"အမုန္းသတိရလာၿပီလား.....ေနရတာေရာအဆင္ေျပလား မသက္မသာျဖစ္တဲ့ေနရာရွိလား "

အမုန္းအသိတရားတို႔ျပန္လည္ရရွိလာတာနဲ႕စိုးရိမ္တႀကီးေမးလာသူကကိုလွိုင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။ အမုန္းႏွာေခါင္းမွာတပ္ထားတဲ့ေအာက္ဆီဂ်င္ပိုက္ကိုဆြဲျဖဳတ္ရန္အခ်က္ျပလိုက္ေတာ့ အမုန္းရဲ႕ေခါင္းကိုထိန္းကိုင္ၿပီးေနာက္ျဖဳတ္ေပးလာသည္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္စကားေျပာနိုင္ၿပီဆိုမွ သတိေမ့ေနတာေတာင္စိတ္မေအးနိုင္ေသာကိစၥကိုအရင္ေမးရသည္။

" ကိုလွိုင္း ဦးမာန္ေရာဟင္....သူဘယ္လိုေနေသးလဲ သက္သာရဲ႕လား "

" အင္း သက္သာတယ္ပဲေျပာရမွာေပါ့ သူ႕ထက္စာရင္မင္းကမွအေျခအေနေကာင္းေနေသးတယ္.. မင္းကမီးခိုးေငြ႕ေတြအမ်ားႀကီးရႉမိ႐ုံတင္ သူကညာဖက္ပုခုံးကစလို႔ေနာက္ေက်ာအထိမီးေလာင္ထားလို႔ အနာရွိန္နဲ႕သတိေမ့ေနတာ "

" ကြၽန္ေတာ္သူ႕ဆီသြားခ်င္တယ္..... ကိုလွိုင္းလိုက္ပို႔ေပးပါ "

" ေအးပါ ငါလိုက္ပို႔မွာေပါ့ သူကမင္းအခန္းနဲ႕ေဘးကပ္ရပ္ကအခန္းထဲမွာ ေဒၚျမတ္မဟာႏြယ္တို႔ေရာ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြေရာေရာက္ေနတယ္ "

" သူသတိရလာၿပီလား "

" အ႐ူးေလး ဘယ္လိုေတာင္အားနည္းရတာလဲ ဟိုကသတိရလာတာၾကာေပါ့မင္းဆီေတာင္လာၾကည့္သြားေသးတယ္မင္းသတိရတဲ့အထိေစာင့္မလို႔တဲ့....ေဒၚျမတ္မဟာမနည္းေျဖာင္းဖ်ထားရလို႔ သူ႕အခန္းဆီျပန္သြားတာကြ "

" အဲ့ဒါဆိုအခုသြားမယ္ "

"ေအးေအး... ျဖည္းျဖည္းလည္းထဦး "

"အင္းပါ ကိုလွိုင္းရဲ႕ "

အမုန္းကုတင္ေပၚမွျဖည္းျဖည္းဆင္းရသည္။ သူ႕ေျခေထာက္ေတြကအခုထိေပ်ာ့ေခြေနတုန္းပင္။ ျဖည္းျဖည္းဆင္းတာေတာင္လဲက်ေတာ့မလိုျဖစ္သြားလို႔ ကိုလွိုင္းကေဘးကထိန္းကိုင္ေပးရသည္။ အမုန္းလည္းမတတ္နိုင္ေတာ့သည္မို႔ ကိုလွိုင္းကိုသာထိန္းေပးဖို႔အကူအညီေတာင္းၿပီး ဦးမာန္ရဲ႕အခန္းထဲသို႔သြားရသည္။

ဦးမာန္တို႔အခန္းေရွ႕ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ အထဲကရယ္သံေတြကိုၾကားေနရသည္။ ၾကည့္ရတာဦးမာန္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြအကုန္ေရာက္လာၾကပုံရသည္။

ချစ်ခြင်းထာဝရတည်စေသော် ( ခ်စ္ျခင္းထာဝရတည္ေစေသာ္) CompletedWhere stories live. Discover now