Takemichi ve Senju'nun lunaparkta takılırken. Üçlü Wakasa, Benkei ve Takeomi korku evine girmeye karar verdiler.
"Hadi bir idda yapalım." Dedi Takeomi korku evinin önünde sıraya girerken.
Benkei ona baktı. "Ne iddası?"
Wakasa iki arkadaşını dinlerken sadece sıkılmış yüzünü takınıyor.
"İlk ürkecek, çığlık atacak veya herhangi bir şaşkınlık ve ürkme belirtisi gösterecek olan, bu gece bineceğimiz tüm yolculukları ödemeli..." Takeomi ikisine meydan okudu.
"Hepimiz zaten sadece insanlar olduğunu biliyoruz." Benkei omuz silkti. "Ben varım, ya sen Waka?"
Adam sakince başını sallıyor, 27 yaşındaki bir adamın lunaparka gitmesinin bile çocukça olduğunu düşünüyor. Ancak şimdi, arkadaşları çok sıkıcı ve bariz bir şey için bahse giriyor.
Üçü içeri girerken, yeri karanlık kapladı. Sahte kana bulanmış bir adam belirdi, üçlünün hiçbiri ürkmedi ya da şaşırmadı. Utanç verici bir şekilde işini yapan adamın yanından geçtiler.
Hayaletler, cadılar, mankenler onları biraz olsun korkutmadı. Sığ koridorda, hapse atılan zombiler aniden onları hapishanenin içine çekmeye çalıştı.
"Korkutucu değiller, sinir bozucular." Benkei tısladı ve onu tutan zombi onu bıraktı.
"Bırak." Wakasa açıkça zombiye onu çektiğini söyledi ve o da onu bıraktı.
Takeomi, ona dokunan her eli sinirden çekiyor ve sabrını yitiriyor.
Zombi kursu bittikten sonra mezarlar ve çiçeklerle dolu karanlık bir bahçe gördüler. Ortadaki bir köprü, şeffaf çatıdan gelen ay ışığının parıltısıyla canlı bir şekilde görülüyordu.
Üçlü, sıkılmış Wakasa'nın liderliğinde sakince yürüdü. Bir el aniden Wakasa'nın bacağını kavradı, Wakasa onun ani dokunuşuyla irkildi. Onun için çok ani olduğu için şaşırdı ve çiçek vazolarının etrafında bir hayaletin ortaya çıkmasını beklemiyordu.
"Vaka, kaybetti." Benkei, Wakasa'nın biraz önce irkildiğini fark ettiklerinde alay etti.
Takeomi sadece güler ve hepsi ağlayan kadına tepeden bakar. Normal kıyafetler giyiyor, burada çalışan bir hayalete benzemiyor.
Wakasa onunla yüzleşmek için eğildi. "Neden burada tek başına ağlıyorsun? Burada işçi gibi görünmüyorsun."
Y/N, ağlayan kız gözyaşlarını sildi ve kendini sakinleştirdi. "Arkadaşlarım beni terk etti." Wakasa'nın kollarını tutuyor. "Köprünün sonunda, biri baş aşağı asılı görünecek." Gözlerini kapattı ve nefes aldı. "Arkadaşlarım koşuyor ama ben çok korktum ve başından geçemedim." Tekrar ağladı.
Wakasa, onu sakinleştirmek için yardım isteyen arkadaşlarına bakar. Y/N Wakasa'yı yüzünü göğsüne gömmesi ve daha çok ağlaması için çekti.
Takeomi boğazını temizliyor. "Dışarı çıkana kadar size eşlik edeceğiz."
Başını salladı ve yavaşça ayağa kalktı. Köprüye yürüyorlar, Takeomi önde, Y/N Wakasa'nın arkasına saklanıyor ve Benkei Y/N'nin arkasını koruyor. Köprüyü geçerlerken Y/N Wakasa'nın gömleğini sıkıca kavrar. Yüksek bir ses duydular ve orada, saçlarından su damlarken baş aşağı asılı duran bir kadın ürkütücü bir şekilde ortaya çıktı.
Y/N ikinci kez gördü, yine de çığlık attı ve sadece Benkei'nin sertleşmiş göğsüne çarpmak için koşmaya çalıştı. Benkei, kaçmasına engel olan duvara benzeyen ani göğüs nedeniyle düşmemesi için belini kavradı.
