Tw: smut
"Ne zaman takılacağız ?"
Tırnaklarınızı boyarken ev telefonunu kulağınız ve omzunuz arasında dengelersiniz. Siyahın, kuruması için ağzınıza götürmeden önce yatak odanızın loş ışığında nasıl parıldadığını hayranlıkla izliyorsunuz.
"Emin değilim." Yuzu için söyledin. "Kardeşin son zamanlarda baş belası. Evden çıkmama asla izin vermiyor."
"...o her zaman böyleydi," diye sessizce kabul ettiğini duyarsınız, "Neden gizlice dışarı çıkmıyorsun?"
Kıkırdadın. "Pekala, bu konuda. Geçen hafta bir okul projesi için sınıf arkadaşlarımla buluşmak için gizlice dışarı çıktım. Bana sadece uzun bir dizi kızgın metin mesajı ve sesli mesaj bırakmakla kalmadı, aynı zamanda cep telefonumu takip edecek kadar ileri gitti."
"İsa," diye iç çekiyor, "O sana karşı her zaman biraz takıntılı olmuştur."
"Biraz mı?" gözlerini deviriyorsun, "Bana hiçbir bok konusunda güvenmiyor."
"Güvenmediği sen değilsin," diye ısrar ediyor Yuzu, "İçinde derinlerde bir yerde sadece diğer insanların ne yapabileceği konusunda endişelendiğini biliyorsun."
"Ben lanet olası bir çocuk değilim," diye homurdanıyorsun, ayağını tabureden kaldırarak, "Ben bir yetişkinim. Üniversitede. Kendim için kararlar verebilirim."
Arkadaşınız nihayet yanıt vermeden önce diğer tarafta kısa bir sessizlik olur.
"Bunu ona söyledin mi?"
"Hayır," diyorsunuz, kendinizi yatağa atmadan önce endişeyle.
"Belki de düşünmelisin?"
"Belki... aniden, telefonunuz çalar ve başka bir çağrı aldığınızı belirtir, "Şey, lanet olası şeytandan bahset."
"Beni geri ara?" Yuzuha öneriyor.
"Evet. Teşekkürler Yuzu." Sen kapat.
Diğer aramaya tıkladığınızda, "Hey, bebeğim", "Hey", yorgun geliyor.
Telefonu kafana yasla. Sesinin sesini sevdin, "Yakında eve geliyor musun?"
"Hayır. Ofiste bir olay oldu. Bir gece kalmam gerekiyor."
İç çekiyorsun, hayal kırıklığını gizleyemiyorsun
senin sesinde.
"Üzgünüm melek," sabit sesi seni gülümsetiyor.
"Şimdi telafi etmek ister misin?"
"Ne olduğuna bağlı," sesi şimdi belirgin bir tereddütle daha alçaktı.
"Pekala, yarın sabah," diye çekiniyorsun, "Yuzu beni birkaç kız arkadaşımla takılmaya davet etti"
"Sadece kız arkadaşlar mı?" O açıklar.
"Birkaç erkek olabilir, dudağını ısırırsın, cevabına kendini hazırlarsın.
"Hayır," hemen fikri kapatıyor.
"Neden?" "Hiç dışarı çıkmama izin vermiyorsun" diye mırıldanıyorsun.
"Cevap hayır. E/H. Bırak onu," sesi gergindi.
"Hep bunu yapıyorsun! D-bana güvenmiyor musun?" Oturursun, saçma sapan tavrından bıkmış hissedersin, "Öyle mi?"
"Bırak. Onu," diye tısladı.
"Neden soruya cevap vermiyorsun Tai?"
"Son cevap hayır."
"Neden olmasın?" tükürürsün, öfkeni gizleyemezdin - sana her zaman bir çocuk gibi davranırdı.
