Ayrılığınızdan sonra üniversiteye döndüğünüz ilk gün zordu. Piç herif senden cuma günü ayrılmak zorunda kaldı, değil mi? Bütün hafta sonunu ağlayarak ve yemek yiyerek geçirdin, ama dersleri atlamak için kendine izin veremedin, bu yüzden o gün boyunca sürüklendin, sonunda o lanetli pazartesinin son dersine geçtin, çünkü geç kaldın çünkü bir ders almak zorundaydın. Seni uyanık tutmak için kahve, topuz yapmaya çalıştığın tam bir karmaşa saç, makyajsız yüz, şiş gözler ve her zamankinden daha koyu göz torbaları.
"Kahretsin, bok gibi görünüyorsun" diye fısıldadı arkadaşın, telefonunu düşürdüğünde sınıfın yarısının dikkatini çektikten sonra yanına oturduğunda.
"Teşekkür ederim Misa. Tesadüfen tam olarak böyle hissediyorum" diye mırıldandın önceki dersten notlarını bulmaya çalışırken.
Dağınıklığınızın ortasında, o sınıfın hocası Light Yagami'yi, yan masanızdan yolunuza baktığında fark etmediniz, herkes çenesini avucuna dayamasından sıkıldığını varsayabilirdi.
Kimsenin fark etmediği şey, nasıl göründüğünüze karşı içinde biriken öfkeydi. O herif gibi bir pisliğin seni mahvetmesine izin vermen kabul edilemezdi, Light, ellerin koridorlarda kilitli olduğunu gördüğü ilk andan itibaren biliyordu: erkek arkadaşın senin gibi birini asla hak edemezdi. Sık sık açık kıyafetler giymeniz ve ona sarılmanız, giyinme çabanızın bir yan bakışını veya kabulünü bile görmez.
Ayrıldığınızı duyunca çok sevindi.
Sonunda!
Ama o ana kadar ayrılma kararının o bok parçasından geldiğini anlamamıştı. Artık seni tutan kimse olmadığı için mutlu olmalıydın, bunun yerine içinde bulunduğun pisliği görünce gözlerine inanamadı.
Sen konuya odaklanmak için elinden geleni yaptın ama beynine girmek imkansız görünüyordu, en zorlandığın konu buydu, bu yüzden sömestr başında Light'tan sana ders vermesini istedin. Ders bittiğinde, haftanın geri kalanında derslere katılmanın buna değip değmeyeceğini merak ettiniz.
Tam eşyalarını toplamayı bitirdiğinde arkandan temizlenen bir boğazın sesi dikkatini çekti.
Adını mırıldanarak "Light?" diye mırıldandın, jogger'ların ve bir gömleğin üzerindeyken bu kadar iyi giyinmesinin utancı karşısında yüzün ısındı.
"Bugünkü seansımızı unutma."
Siktir.
Son olaylardan dolayı bu aklınızın ucundan bile geçmedi.
Light şu ana kadar harika bir öğretmen oldu, sana karşı çok sabırlı ve çok zeki, bazen onun yanındayken kararlı olduğunu bile unutuyorsun, ikiniz de gelişigüzel flört ediyorsunuz ama her şey büyümeden önce duruyorsunuz. Aklının bir köşesinde hep ona karşı bir şeyler vardı, yanlış yaptığın bir soruyu tekrar yapmanı istemesi ya da dikkatini vermediğin için seni azarlaması, onunla birlikte çalıştığın küçük masanın gözlerini kapatıyor olması. Bilinçsizce uyluklarınızı birbirine sürtüyordunuz.
"Üzgünüm Light, bugün bunun için pek kafam yerinde değil" diyerek sınıftan çıkmak için çantanızın kayışını düzelttiniz.
Diğerleri çıkarken odanın arkasında sadece ikiniz vardınız, ama öğretmeninize arkanızı döner dönmez, kolunuzu tuttu ve sizi duvara kafesledi, aşağı doğru size bakarken kolunuzu başınızın üstüne dayadı.
"Dinle, o moron için ağlayarak daha fazla zaman kaybetmene izin vermeyeceğim. Ondan kurtulduğun için kutlama yapmalısın. Bahse girerim senden zevk bile alamamış," bakışlarını başka yöne çevirdin, sadece şüphelerini doğrulayarak, burnunun yüzünü ısıtmasına neden oldu, "Gerçekten mi? Lütfen," diye çenenizi tuttu ve gözünün içine bakmaya zorladı, "seni nasıl memnun edeceğini bilen biriyle olmalısın, tıpkı fahişe gibi." ya da bu konuda başka bir şey, yatakta asla yaratıcı olma. Birlikte her yattığınızda mutlu olduğunuzu söylerseniz yalan söylemiş olursunuz.
